Fragment van het gesprek tussen Baron de Lahontan, vertegenwoordiger
van de Franse kolonisator in Canada met Chief Kandiaronk (1649-1701)
van de Noord-Amerikaanse Huron Wendat-stam. Kandiaronk had als een
van de weinigen inheemsen Frankrijk bezocht.
(uit ‘Het Begin Van Alles’ David Graeber en David Wengrow)
een weerman spendeert
geen ademtocht
aan serene windstilten
maakt geen woord vuil aan
smeltzame lichaamswarmten
het geluk van schaduwkoelte
zwijgt hij meedogenloos dood
nimmer bezingt men
de aandoenlijk verlegen
lichtschuwte van de maan
het mag toch allemaal
geen naam hebben
het blijft subliem
in de luwte
een kip pelt nooit haar eitjes,
ze blijft tevredig zitten,
ook al bakt ze er niets van
laat staan als er
geen enkele inspanning
in word gestopt
dan bereikt zich moeiteloos
hetzelfde resultaat:
niets bereikt
het kost dan wel
geen enkele moeite
maar dan heb je ook
niets
de enorme energie
die niet meer hoeft
te worden verspild
stroomt overvloedig
zonder herleidbare bron
ze genereert
onmiddellijke euforie
om niet
feestelijke stroom
die louter stromen viert
hetgeen loutert
van wat dan ook
plots piepen
er piepjonge kuikens
in het rond
Vertrap een kakkerlak en ze
werpt talloze eitjes, nazaad.
Vermorzel een bacterie of
een microbe, onverwoestbaar
Sommige planten zaaien zich
pas uit dankzij een bosbrand
De Voortplant is onverbeterlijk,
heeft altijd zin in voortbestaan
Denk niet aan ‘n kamerolifant
en je bovenkamer is er vol van
Probeer bewustzijn te ontkennen
en je bent het levende bewijs
Puur benul bestelt steeds weer
nieuwe lichamen om te bewonen
legde de hele tijd
vergeefs uit
aan zijn kudde
waarom
iedereen hem
verkeerd begreep
dat hij juist
hun reddende engel was
die voor hun eigen bestwil
genoodzaakt was om
desnoods de gehele kudde
naar de slachtbank te sturen
om de gewijde grond
begraasbaar te houden
voor het nageslacht
ze waren immers door
wolven omsingeld
bedreigde diersoorten
werden succesvol
als bedreiging
afgeschilderd
om het bedreigen
te legitimeren
Onze donkere aarde omgeven door
woestijnen van licht.
Meer levende wezens dan sterren,
met benul in zicht.
Euforie voor wie nu leeft en vooraan
in de cockpit van evolutie zit
Getuige van onze historisch aanpassing
aan dit alomstandige heden
Kweken we kieuwen om terug in zee?
of vleugels om verder te vluchten?
Trekken we lichamen van licht aan
om in de zon te gaan wonen?
Betrekken we het lijf van leegte
om ons bij ruimte te voegen?
Wat er ook evolueert, wat blijft is
stil getuige van wat zich wil tonen.
reed
helemaal
vooraan
in de
file
Goed nieuws ook voor wie
er geen touw meer aan vast…
Er is namelijk geen touw,
dat is de ontknoping…
Daar stond de cowboy dan
loos met zijn lasso te zwaaien.
Ook voor wie er geen kak
meer van kan maken,
Wees gerust,
uw maagdarmkanaal
is gezond.
Het is gewoon totaal
onverteerbaar.
En voor wie alleen
nog maar tangen
op varkens hoort slaan?
Twijfel niet aan uw waarneming,
het geluid is helemaal congruent
met de leefwijze
van het Wilde Westen
dat bestuurd wordt
onder systeemplafonds.
uit angst voor
opholslaande kuddes
Wij, mecenas B en Bor v G waren, niet toevallig, bij de Schepper van ‘het ding’…
er ging een magnetische kracht uit van de Schepper en zijn schepsels.
‘Het ding’ hing naakt & anoniem bij ‘van Scheppinga’ aan de muur.
Mecenas B stond erop om Bor een schenking te doen voor dagelijks bewezen diensten.
Scheppinga zei op geheimzinnige toon te weten wat ‘het ding’ was of behelste…
Ik keek hem gretig aan en wist meteen:
‘Ik weet niet of ik het wil weten, ik vind het wel mooi zo…zo zonder taal, onbepaald zijn zonder voorkennis is voor mij ‘n baarmoeder van lukraak geluk…’
Ik vroeg Scheppinga om het geheim van ‘het ding’ in het oor van mecenas B te fluisteren, alwaar het goed bewaard zou blijven.
Nu hangt het hier aan de muur van de bovenkamer. Je weet niet wat je ziet,
waar kijk je naar, het kijken komt maar niet verder dan het eerste zien.
Gelukraakt incasseren wij dagelijks de wonderlijke werking van ‘het ding’.
(Werk: Frans van Gennip)