Maand: april 2023

door

Eerst

Het geheugen gaat achteruit.
Inderdaad & uiteraard rijdt het geheugen achteruit.
Maar achteruitrijdend geheugen is toch ook een toekomst?

Achteruitsturend over je schouder turend door de achterruit
of glurend in de achteruitkijkspiegel zie je het toekomstige
met eigen verwonderde wenkbrauwen erboven
als behaarde regenbogen

En als je even stilstaat…je ogen
die alles maar moeten geloven.
Stilstaand starend betrapt
het zicht zich in geheugenloos zijn
dat zich realiseert…

Wetend dat het nergens
naartoe hoeft,
naar geen enkel domein.
Nu ben je, overal, voor het eerst…

door

Liefdewerk

Bestaan is vrijwilligerswerk,
onbetaald en onbetaalbaar
gezien het privilege van deze
hele belevingswereld vol van
ongekende mogelijkheden.
Welbeschouwd geen echt werk,
meer ‘n vorm van liefhebberij.

Bestaan doet wat ze kennelijk
niet laten kan. Soms helpt ze
zichzelf vergeefs om zeep,
onnodige moeite, ze is
onverwoestbaar. Niets is zo
onstuitbaar vruchtbaar.

Dacht je er te zijn geweest,
spruit je plots tevoorschijn
als bloesem aan ‘n fruitboom
niet wetend welke vrucht…

door

Proviand

Het nieuws, dagelijks onverteerbaarder,
werd meteen in het vriesvak ingevroren
voor als er ooit betere tijden…
dan zou men het met liefde ontdooien
en samen met een salade
van gemengde gevoelens wegwerken.
Vervelend dat de stroom
keer op keer uitviel
op de meest ongelegen momenten,
dat men er totaal geen trek in had.
door

Eufemistiek

Het zekere woord kreeg opeens een slechte naam.
Haar reputatie bleek opeens besmeurd, ingekleurd met de vuilste tinten.
Elke uitspraak gaf een nare bijsmaak. Of je je mond maar even wilde spoelen.
Het X-woord moest onderduiken. Ze werd onnoemelijk en ging onder vele verzachtende schuilnamen de straat op. Zo werd het X-woord een vlek waar iedereen in bleef wrijven.
Een smerige plek midden in ons taalgebied, waar men met een grote boog omheen bewoog. Het collectief negeren maakte dat het X-woord alomtegenwoordig voelbaar was.
Negeren was weer eens de beste promotie gebleken, al werd dat natuurlijk publiekelijk ontkend.
door

Inwezig

De monotone dienstregeling van de nachtbus
werkte jaar in jaar uit als een sereen slaapmiddel.
De langsruisende bus met kreunende remmen
waarborgde een vredige nachtrust.
Pas toen de buslijn zonder kennisgeving werd opgeheven
begon de innerlijke ophef…
De slaper ontwaakte zwetend, onwetend van wat hem had gewekt,
een spookachtig niets, aanwezige afwezigheid.
door

Dierbaar trauma

dierbare trauma’s lopen vrij,
tamgeaaid, etend uit de hand
in ‘n soort van hertenkamp
grazen ze vredig in je wei.

Het hek staat al jaren open
soms zetten ze ‘t op ‘n lopen,
tegen de schemer keren ze
steeds gelaafd en braaf terug.

Nooit gaan ze naar de slacht
zo worden ze nog mooier oud
niets fout aan kwetsbaar zijn
hun ogen kijken alles zacht

Rond middernacht vieren ze
hun onbeteugelde gekte vol
euforie, niets is hun dan te dol
voor zover de voorraad strekt

door

Galjoen

Het schip van Kapitein van Zijn is al ver voor mensenheugenis vergaan en opgegaan
in een immer uitdijend voortbestaan. Het immense en legendarische galjoen ligt
wijd verspreid en diep verzonken in elke bestaansgrond.
Men moet er diep voor duiken…onder water leren ademen, door poriën, een huid kweken als een poreus membraan. De bedolven schatten opduiken komt erop neer
dezelfde weg te gaan als de veronderstelde Kapitein die uit zicht verdween door op te lossen en het bodemloze te ondergaan.
door

Ruimtevaart

De Kapitein probeerde een verse bemanning te recruteren onder de nabestaanden van de scheepsramp.
Om nieuwe scheepsramp te vermijden had de Kapitein zich deze keer wijselijk op de ruimtevaart gericht. De bevoorrechte recruten zouden het ruimteschip bemannen waarmee ze de meest gave planeten konden exploreren en koloniseren voor het toekomstige nageslacht. Het menselijk voortbestaan moest zeker worden gesteld.
De aarde was immers uitgewoond, nagenoeg uitgeput en nodig aan vervanging toe.
Gek genoeg meldde zich niemand voor de buitenaardse onderneming.
Kapitein begreep er niets van, dat ze zo’n kans lieten liggen. Was er dan niets over van die VOC-mentaliteit?
Waarom waren de nabestaanden toch zo sentimenteel en nostalgisch als het om de planeet Aarde ging?
Kapitein zag zich genoodzaakt om alleen te gaan, daar waar niemand ooit gegaan was. Hij zou terugkeren met de meest fantastische ontdekkingen om de nabestaanden te overtuigen. Na de lancering werd tot nu toe niets meer van hem vernomen.