Er verschijnen veel problemen
gaandeweg…matige, halsstarrige,
leuke, uitdagende, slappe,
halfzachte, denkbeeldige,
de meesten verdwijnen gaandeweg…
Maar er zijn ook beste problemen,
zo sterk dat ze blijven.
Deze beste problemen zijn zo krachtig
dat ze niet zijn op te lossen.
Ze leiden je van het onverwoestbare,
naar de rand van het ravijn van het zijn
met de rug tegen de muur van stilte.

Als voldongen feit
dwingt ze de troubleshooter
om zelf op te lossen,
om opgenomen te worden
binnen haar ecologisch systeem.
Wie of wat blijft er dan nog over
om waar dan ook nog weer
een probleem van te maken?
De enige wijze om het mysterie
in te lijven is door zelf
te worden ingelijfd en
in mysterie te verblijven.

Wie had nooit kunnen bedenken
dat vrijheid ging betekenen,
een vrij zijn van dat armzalige
concept vrijheid, en juist daarin
verbonden met wat dan ook?

Wie zou ooit ontdekken
dat betekenisvrij ‘n fris aquarium is
waarin elke vis van betekenis
vrijelijk kan zwemmen?

Niemand zou er achter komen,
pas als er onverwacht vanuit niets
zich ‘n hemel zonder inhoud openbaart
licht er mogelijk het flauwe benul op van,
ach, natuurlijk op die fiets…