Bescheiden

Daar dook ze weer
op in het nieuws…

treinen konden niet rijden
ze zaten op de rails…

vluchten werden afgelast
zwermen op de landingsbaan

fabrieken stilgelegd wegens
nestelwoede in de schoorstenen

mensen zagen het als plaagdier
deze dreigend bedreigde diersoort

het klonk onheilspellend dat ze niet
meer floten, ze zaten daar maar…

in grote getale te stagneren, nazaten
van de bescheiden kolenmijnkanarie

Samenhang

Er is maar één betekenis,
namelijk dat alles samen hangt
om uit te druipen in het luchtledige.

De mond is een scharnier, elke woord gaat open en dicht als een deur.

Ik wil net zo vaak een second opinion tot er ‘n mening uitkomt die mij bevalt

Ik spreek met spellingsfauten, maar niemand ziet het.

Vele linkerhanden maken zwaar werk.

Grenzen zijn littekens op de landkaart, de reiziger is van papier,
zijn ziel een paspoort.

Het ik is een naald waarmee de vlinder van geest zichzelf vastprikt.

Hij verslond een boek over de smaken van vruchten, het smaakte naar karton.

Er is een prehistorische fossiele mug opgegraven zo groot als een mammoet.

Tegen die eeuwige eendagsvliegen helpt geen enkele mepper.

Het mooiste komt het best tot zijn recht binnen een lelijke lijst.

Met de dood komt de mens pas
uit de kast als geestig wezen.

(Uit de euforismen van F. Wildesheim)

Leë sintuie

Sintuie is nuttig
danksy ontvanklike gate…
Oge, ore, neuse,
hulle het almal gate

jou eie mondholte, ‘n hol gat
jou kop, ‘n holte soos ‘n ton
waar die denkbeeldige
homself in leeg giet

met jou naakvel jy voel
die ruim wat ons omsluit
danksy ons hol longe
jy asemhaal die leë lug

die geheue bly ruim danksy
wat ons vergeet het te onthou
dit gee ons persepsie
van die tienduisend dinge

Is dit nie wonderbaarlik
hoe wêrelde sich ontvou nie
in die breinkamer van gees

In de gaten

Zintuigen zijn bruikbaar
dankzij ontvankelijke gaten.
Pupillen, oren en neuzen
ze hebben allen gaten.
Je mondholte, een hol gat…
het hoofd een hol vat
waar het denkbeeldige
zich in leegschenkt.
Met ‘n huid als ruimtezintuig
grens je rondom aan ruimten
die we omvademen
en dankzij holle longen
beademen.
Het geheugen blijft ruim
dankzij het geen wij vergaten
om te onthouden.

Zo krijgen wij de tienduizend dingen
in de gaten. Het is me wat…hoe
werelden zich ontvouwen
in die geestige breinkamer

A4tje

De meester scheurde een hoekje uit een dubbel gevouwen a-4tje.
Vouwde het daarna open en vroeg aan de klas: Wat zien jullie hier?
Ik zie een gaatje? ,riep de jongen op rij 2.
Wat knap gezien…dat jij een gat kunt zien? ,zei de meester.
Een gat is iets wat er niet is, je moet dus wel heel goede ogen hebben
om een afwezigheid te zien.

Toch zie ik echt een gaatje, meester!

Fantastisch, zie je dan ook deze afwezigheid rondom dit aanwezige papier?

Ik zie een rechthoekige gat dat om het papier heen zit? ,zei een meisje.
en ik zie ook tegelijk dat gaatje in het midden.

Geweldig, jullie kunnen dus afwezigheid zien, zei de leraar, en wat zie je hier?

Hij haalde het uitgescheurde hoekje uit zijn zak ontvouwde het
en hield het in de lucht…

Dat is het verdwenen gaatje! ,riep een jongen meteen.

Weten jullie het zeker…of is dit een gat rondom een stukje wit papier…
met daar omheen een afwezigheid in de vorm van een rechthoek?

Ja meester, nu ik zie het…ik ook…riep de klas.

Weten jullie het zeker van die rechthoek… of houdt deze afwezigheid
rondom nergens op ? Wijzen jullie maar aan waar het ophoudt!

De stockholmmop

Je wordt terloops gegijzeld wordt door een onbekende man die een heel slechte mop verkeerd vertelt…die jou tergend lang verwachtingsvol aan blijft kijken tot je, door wanhoop gedreven er toch maar ongemakkelijk om gaat lachen. Je moet wel, anders denkt hij straks nog dat je hem niet snapt en gaat hij hem ook nog uit leggen. Je grimlacht dus, sociaal wenselijk.
Dan vertelt de gijzelnemer dat het helemaal geen grap was.
Echt waar, wat was het dan? ,vraag je quasi naïef.
Het is een gelijkenis, zegt hij op bezwerende toon, een parabel.
O ja, nee, nu snap ik het, maar ik moet er nu echt vandoor! ,zeg je om er van af te zijn.
Kijk, het zit zo…, begint de gijzelnemer.
Ach nee, nu begint hij het nog uit te leggen ook.
Je besluit het niet te willen begrijpen al zou je het kunnen.

Wees skeef

So lank my lyf leef
Niks sal reg kom
al sal krom bly

dis glad nie sleg nie
het wese van die natuur
is om skeef te wees

soepel is die vleis
Loodreg is die dood
vir die speelse gees

wat buig breek nie
riviere kronkel
bome groei skeef

niks sal reg kom
al sal krom bly
so lank my lyf leef

Cinefielen


Leven schijnt een soort generale repetitie van een voorstelling die gelukkig nooit in première gaat. Wat zou je over willen doen in je leven tot nu toe?
Een loze vraag, want is de essentie niet juist dat leven eenmalig en onomkeerbaar is? Hetgeen juist de nodige waarde schept. Er is gelukkig geen gum die de levenslopen kan uitgummen om het daarna nog eens dunnetjes over te doen.
Het schijnt trouwens ook nog eens opgenomen te worden als een 3-D film, in een langgerekt one-take shot. Deze ruwe ongeredigeerde en onversneden versie kunnen we bekijken zodra we de tunnel in gaan. Die navelstreng van licht. Alsof de projector alle beelden weer terug de lens in zuigt.
Als laatste en tevens begin is er die aftiteling van iedereeen die aan de film heeft meegedaan, alles en iedereen, al onze voorouders waaronder de planten, de dieren, de mineralen, vloeistoffen,gasvormigen… kortom: alle benulligen.