Voor het eerst is succes geboekt met het implanteren
van een koelelement binnen de frontale cortex bij
een Sapiens, bedoeld om te heetgebakerde gedachten
tijdelijk af te koelen om er ze later nog eens,
op een hopelijk helderder moment goed te heroverwegen.
Men is voorzichtig enthousiast over het effect
van deze ingrijpende ingreep.

Het diepvrieselement voor abject gedachtengoed is
nog volop in ontwikkeling. Hiermee zouden toxische
denkbeelden door mentale permafrost worden
geneutraliseerd.

Zolang deze diepvriesvariant nog niet operationeel
is zal de gehele sapiens in de koelcel moeten
in afwachting van… deze laatste optie is
natuurlijk een paardenmiddel, maar bij gebrek
aan beter noodzakelijk.

Voor het koel-implantaat is al een grote wachtlijst
van influencers, opiniemakers, populisten
en andere demagogen.


Onschuld is altijd het haasje,
altijd wel een jager die niet weet
dat hij zijn eigen prooi is.

Dat elke haas altijd het kind is
van zijn vader rechtvaardigt
het vermoorden van zijn onschuld.

Zo wil het paasverhaal, door
misdaad als een noodzakelijk
betekenisvol offer te presenteren
zin geven aan de zinloze waanzin.

Wat na afloop over blijft is het
nog warme lege leger van de haas
als symbool van het onbevlekte.

Er niet zijn is het grootste geluk
voor de haas die ‘n lang leven geniet,
overal kunnen zijn als onontdekte.


Zaai maar raak…
in meewarige ogen
van walkantige stuurlui

zelfs meest onvruchtbare grond
gul bezaaien met wat dan ook
tegen beterweters in

onstilbare verheuging naar
wat er nu weer zal opkomen
of wat zal verteren in magen
van dierbare dieven

‘Je zaait vreemde zaden
voor luie vogels & kruipend
gedierte des veldsch,
gefundenes fressen…
en zelf eet je alleen
wat boeren niet kennen…’

Zo klinkt het honen.

Toch zaait men liever
het ongekende ruimschotig
desnoods op dooie akkertjes
dan in het geheel niets te zaaien
in het bizonder?

Zeker weten,
niet-zaaienden zijn verzekerd
van geen enkele worteling,
van geen spruitsel dat ooit
weelderig zal tieren
in die absolute zekerheid
van robuust gelijk
zwelgen walkanters
veilig in hun sop gaar

welke misoogst vieren zij?


Klinkers deden ooit straatmakers ontwaken.
Hanen wekten slagers slachtlust.
Naaldwouden wakkerden vioolbouwers aan.

Nu liggen er drukke verkeersstraten,
wordt elk haantje als kuiken verhakseld,
hangen meesterviolen aan wilgen.

Wereld is af gemaakt, mooi ingericht
voor sociale verkeershufters zo
dat ze er ‘t makkelijkst mee wegkomen.

Gelukkig is er… ‘t Zilvervisje, zo stil

.
Vergis je niet.
we leven onder
het wakend oog
van …….

Wist je wat…?

het zwemt op ‘t droge
als onooglijkst dierke
van god
&
alles
verlaten
houdt het zich
in de gaten

Onderwijl zit je
pis je
op je pot
plots kruipt ‘t tevoor…
je miniscule
wc-god…

uit het laagste nisje
zulk fijn intelligent design
wat rondkronkelend
liefst op koude grond

‘t stille Zilvervisje…

killere geesten zien
‘t wonder
liever niet

de meesten verachten ‘t
als ‘ungeziefer’
bellen snel
met Rentokill

Wat mis je…
zo zonder?

‘t…

Buitenaardse bezems vegen
in het aardse landsbelang
de globe heel en al aan kant

Als andere planeten zo keurig
schoongeveegd, kan ook moeder
aarde opgeruimd en netjes

De kosmische gemeentereiniging
klopt, veegt en zuigt… ze leegt
afval in ruimten waar ’t zweeft

Vuil huiver, daar komen ze al aan…
de definieerbare zwevende bezems
ook buiten kantooruren zo toegewijd

is van ‘n buitenaardse schoonheid
voortbestaan zo kaal als de maan


Draait het om details…
om de schijnbaar meest
futiele details

puntjes op de i
die samen één grote lijn…

die éne grote lijn
bijtend in z’n eigen staart

niet te traceren waar
die lijn haar begin ervaart

dat legendarisch begin
van die lijn
zou helemaal
het einde zijn…

als de lijn die
de aarde evenaart

maak je er geen punt van
dat een evenaar
zijkantmatig bezien
niet rond is
maar rechtlijnig
en tegelijk oneindig

geen punt hoor
mag je zo zien
op je
kaart
die geen gebied is

de levende evenaar echter
meandert echter
dan echt

giet dat scheve goed
in je trechter
en alles is ongezien
voorgoed veranderd


Je bent nergens naar op zoek
en je komt zomaar het verschijnsel
serendipiteit tegen.

Zonder te weten is het precies
wat je nodig hebt op dit moment,
‘n onverwachte zegen.

De onschatbare waarde van
serendipiteit blijkt uit het feit
dat ze welke vorm dan ook
kan aannemen…:

Speelruimte, zonlicht, frisse lucht,
‘n verstilde ziel, ‘n voedzame maaltijd,
veel vrije tijd, ‘n goede nachtrust,
‘n vrolijke inborst,‘n visachtige gezondheid,
‘n liefde van je leven…
om maar wat te noemen.

Ze kan zelfs de gestalte aannemen van:
geen agenda, geen horloge, geen bagage…

Wonderlijk spul serendipiteit.


Nou oké een klein hiernamaalsje
dan nog, als een kleine toegift na
deze Symfonische gesammtkunst.

1 leven is al ‘n overdonderende gunst
en veel van ‘t goede, schone en wa-
re, aangelengd met ‘t allergruwelijkste.

Mag benulzijn na de encore even
verschoond blijven van indrukken
die afleiden van het wezenlijkste

geschenk dat niemand is gegeven.
Een klein dessert dus graag hierna,
voor ik in het meest dichtbije ver ga.

Ach de mensen meneer, ze…
ze houden zich zo mooi groot
onder vrolijke reklameparasollen.

Echter hun huizen tranen…
dakgoten vullen zich meneer,
waterputten kunnen het
onverdrotene niet meer aan.

En noem het van overheids-
wege geen huilen meneer,
op straffe van ‘raumpflicht’,
dweilen met een zakdoek.

Ja meneer, is het niet
om te janken zo’n zooi…?
Het beste was ooit dat bootje,
waar je dan samen in zat,

eendrachtig tegen het nat,
meneer…