Maand: juni 2024
Mantra Samsara
da tats una mi
da tat suna mi
dat atsu nami
dat ats u nam i
dat at su na mi
dat at sun ami
d a t a t s u n a m i
De Invloedwenser
’Wie er ooit mee begon is inmiddels niet meer te achterhalen’ , zo oreerde de invloedwenser gretig & ongevraagd over het meest urgente maatschappelijke hangijzer…
‘Het framen van anderen is inmiddels volksziekte nummer 1… het vreemde van mensen die geframed worden is dat zij zelf ook weer van de weeromstuit gaan framen…. Ze verzetten zich fel tegen het veronderstelde frame door de framer terug te framen en weg te zetten als …. you name it..! Deze dynamiek werkt uiterst vervreemdend, niemand herkent zichzelf meer in de geschetste beeldvorming…’
De invloedwenser moest even op adem komen van het intensieve frame-werk alvorens zijn betoog af te ronden:
‘Framen is volgens de zeer betrouwbare & welingelichte bron Pikimedia: Een ongevraagde diagnostiek zonder enige noodzaak, bevoegdheid of deskundigheid… het is een stigma waar men zich niet tegen kan verdedigen door ook te gaan framen. Dit zou immers neerkomen op het schoonwassen van modder met modder…’
Na enig demonstratief keelgeschraap ging hij verder.
‘Wie geen sociale verkeershufter wil zijn en de ziekte niet verder wil verspreiden onthoudt zich wijselijk van elk commentaar en laat zich wat dan ook welgevallen…’
De invloedwenser trok nu een vies gezicht en keek in het rond naar zijn publiek…rochelde binnensmonds en spoog een paar keer achter zich op de grond, kennelijk om een vieze smaak kwijt te raken…en rondde het betoog af met:
‘De Ziekte van Frame is dodelijk,maar niet persé ongeneeslijk… al zijn er ook mensen die de dood als een ongeneeslijke verslaving zien, een slechte gewoonte…’
Bankgeheim
Klimaatverhandeling
Het kenmerk van klimaatverandering is halsstarrige ontkenning.
Het ontkennen van wat voor weer het buiten nu eigenlijk is.
Men kijkt naar buiten en men is teleurgesteld omdat het nooit
het weer is dat het had moeten zijn volgens de buienradar.
De discrepantie tussen binnen en buiten…ideaal en realiteit.
De woede daarover richt zich op de boodschappers, de meteorologen.
Zij worden gezien als sociale verkeershufters die de sfeer in het land verpesten met voorspellingen die ze niet kunnen waarmaken.
Ze zien buien al hangen, maar weten achteraf pas waar ze vielen.
Hier en daar een bui kan de hele dag niets betekenen…
of Schotse toestanden, zeven keer een weersomslag per dag.
Het kenmerk van klimaatverandering is halsstarrige ontkenning.
Het ontkennen van wat voor weer het buiten nu eigenlijk is.
Men kijkt naar buiten en men is teleurgesteld omdat het nooit
het weer is dat het had moeten zijn volgens de buienradar.
De discrepantie tussen binnen en buiten…ideaal en realiteit.
De woede daarover richt zich op de boodschappers, de meteorologen.
Zij worden gezien als sociale verkeershufters die de sfeer in het land verpesten met voorspellingen die ze niet kunnen waarmaken.
Ze zien buien al hangen, maar weten achteraf pas waar ze vielen.
Hier en daar een bui kan de hele dag niets betekenen…
of Schotse toestanden, zeven keer een weersomslag per dag.
Klimaatvluchtelingen komen noodgedwongen in een slecht sociaal klimaat terecht.
Ze zijn niet welkom. Van de ene fysiek onleefbare plek in een geestelijk onleefbare plek.
Klimaatverandering zal logischerwijs leiden naar verdwijning van grenzen…
eerst worden grenzen poreus… dan lossen ze langzaam op.
Het weer zal zich openbaren als een strenge leermeester die ethische lessen geeft.
Lessen die niemand wil horen en die iedereen dus moet gaan voelen.
Het weer laat zich kennen als ethicus.
Wandluis
In de oksels van het huis
hangen spinnen
zelf hun slingers op
en vieren er hun feestjes
In de oksels van het huis
hangen spinnen
zelf hun slingers op
en vieren er hun feestjes
(aldus het verslag van de wandluis)
alleen gevleugelde gasten
mogen gratis binnen
‘t sterft er van de beestjes
die zich laten betasten
(après nous le plumeau)
Lentekuising
‘n grijsfluwelige vacht
van maanden lag te rusten
onder ons bed, als dons
licht wakend onder ons
‘n grijsfluwelige vacht
van maanden lag te rusten
onder ons bed, als dons
licht wakend onder ons
je hoeft ‘t niet te geloven,
op boekenplanken, kozijnen,
plinten en vensterbanken…
alle zegen daalt van boven
wie zijn toch al deze tot stof
wedergekeerden en waar
bleef hun zo geestige wezen?
in ‘t licht van schijnbare dood
bestaat stof slechts bij gratie
van ‘t ene waarnemende licht
de grap van tot stof wederkeren
brengt dit ene licht aan ‘t licht,
geestig dat dit zich kan realiseren
Rorschachspielerei
Men werd geconfronteerd
met een verdachte vlek
Men werd geconfronteerd
met een verdachte vlek
men legde een bekentenis af
alsof men er betekenis in zag
naam en vorm aan gaf
om er van af te zijn
men speelde het spel mee
Het oordeel leek rond
tot de verdachte ‘n volgend moment
weer iets anders bekende,
iets anders meende te zien…
men ging nu twijfelen
aan de verdachte
die er kennelijk plezier in kreeg
om al die verschillende
betekenissen te bekennen
Mea Culpa Mea Maxima Culpa
de verdachte kwam
niet meer bij en zei:
‘Is het geen blinde vlek om overal
betekenis in te zien, elke vlek is uniek
eenmalig zichzelf, het lijken net mensen…’
Wasroman
Het vergde enorme moed
om de gedoodverfde roman
‘Moed’ niet te schrijven…
Het vergde enorme moed
om de gedoodverfde roman
‘Moed’ niet te schrijven…
Om geen vuile was buiten
te hangen over de lotgevallen
van Oot, Dee, Mis, Lank en Over Moed.
(niet te vergeten het zwarte vergeten
schaap van de familie: Wankel…
Het lezerspubliek had er ongetwijfeld
heimelijk van kunnen smullen.
Was het een sterke ruggegraat
of gewoon luiheid geweest die
het verdienmodel van het vuil
wist te weerstaan?
De wasroman kwam er dus niet.
Niet omdat de was niet gezien mocht worden,
maar wie was daarmee geholpen en werd
de was daar echt schoner van?
Feeststaart
Het oude feest is jarig
met slingers van rimpels
viert ongeboren geest
zoiets simpels als ogen,
oren en ‘n neus van voren
Het oude feest is jarig
met slingers van rimpels
viert ongeboren geest
zoiets simpels als ogen,
oren en ‘n neus van voren
Het oude feest is jarig
de pruik van jaren verhaart
ouderdom ruikt kruidig
als een heerlijk oude taart
smaakt eeuwig naar huidig
Het oude… viert voorbarig
al wat ooit nog wezen zal
in dit benulzijn dat ervaart
want het blijft ‘n raar geval
als ‘t kwispelt zonder staart