Fonetische discrepantie


Je luisterde in de trein
ongewild ‘n gesprek af
over ‘buitenhaarse bezems’

ze zouden de aarde
binnenkort overnemen om
schoon te vegen of zoiets?

zouden het bezems zijn
zonder haar, hetgeen
prikkelde mijn fantasie

‘s nacht droomde ik
van een invasie door
deze vreemde bezems

‘n haarloos geveeg trok
over de planeet en wiste
alle sporen, ‘n veeg teken

Groucho revisited


Genieten kun je beter niet
aan anderen overlaten, ze brengen
er doorgaans niets van terecht…
je moet hier ook alles zelf doen.


Van de twee dingen die ik geleerd heb
van het leven is er één waaraan ik nu
toch twijfel…ik weet alleen niet welke.

Humor…is een verplichte zaak, je moet
er wel van houden, want zonder dwang
kun je er niet om lachen.

Ik hou net zo van kunst als je van
honden kan houden, een voordeel:
kunst hoef je niet uit te laten,
nadeel: kunst kwispelt vaak niet.

Waar ik de mooiste herinneringen
aan heb is…hoe heet het ook al weer…
Eh..O ja, aan mijn geheugen.

Waar ik het meest spijt van heb is
dat ik nog steeds zo schaamteloos ben,
en daar schaam ik mij dan maar voor.

Profetenkudde


Door de eeuwen heen hebben kuddes profeten vergeefs het definitieve einde van de wereld voorspeld. Zonder kansberekening kunnen we vrij veilig voorspellen dat profeten foutief voorspellen… vaak tot hun eigen opluchting.
De beste profeet van de wereld die succesvol het einde der tijden weet te voorspellen zal daar nooit enige erkenning voor krijgen. Zijn wijze gelijk sterft in het onkenbare.
Er is immers niemand over die hem de hemel in kan prijzen.
Daarom kunnen we beter vanaf nu alle profeten eer bewijzen voor het feit dat ze er godzijdank steeds weer naast zitten.
Zeg niet dat het slechte of valse profeten zijn. Weet dat dankzij hun verkeerde inschattingen wij kunnen voortbestaan.
Of hier een oorzakelijk verband speelt is onzeker, maar ik zou het risico niet nemen.
Mogen de goden ons behoeden voor die enige ‘ware’ profeet.
De beste zal de laatste zijn.

Groucho M.



“…Haar is als het zout in de pap,
zonder haar smaakt het zo kaal,
maar het zou flauw zijn om
de pap te laten staan als
er geen haar in zit…”

Ter nagedachtenis aan Groucho Marx,
zonder wiens onwijze aforismen we nooit
hadden ontdekt dat logica ‘n celibatair is
die met alle meningen naar bed gaat en
eigen aardige kinderen voortbrengt.

Beeld: Joost Swarte

Parabel

De hoogbejaarde oorlogsmisdadiger,
berucht en voortvluchtig liep tegen de lamp
toen hij bij een arts om euthanasie verzocht.
Hij was al bij verstek veroordeeld
tot drie maal levenslang.
De doodstraf vond het gerechtshof onbeschaafd
voor een rechtsstaat.
De bejaarde dader werd met alle medische middelen
en ingrepen tegen zijn zin zo lang mogelijk
in leven gehouden.
Oorlogsslachtoffers demonstreerden
tegen deze vorm van vergelding
met het dringend verzoek om
hem uit zijn lijden te verlossen.