Mars

Wij zandkorrels marcheren
over dit pad
in deze woestijn
die van zandkorrels is
netjes geordend
lukrake discipline
korrel voor korrel
gestapeld
dit pad loopt overal
heen & uit de hand
als los zand… . .
dit pad is zo hemels
breed
als de woestijn zelf
die doorloopt
tot aan het strand
onder branding door
over zeebodemland.
onvermoeibaar
marcheren we,
protesteren we
omdat we voor zijn,
voor het geheel
we staan op
en gaan
over de schouders
van vergruisde
voorouders
samen ons eigen
weg. . . . .

Onbegrijpeleuk

Bestaat kosmische humor?
Hoeveel weegt een lichtjaar?

Gewogen in een leegschaal,
wel licht, minder dan nul?

En waarom is gelijktijdigheid
sneller dan het licht?

Kan synchronicitijd alleen worden.
afgelezen op een klok die stil staat?

Is het zwarte gat de clou van dit
universum, waar andere universa
hartelijk om kunnen lachen?

Of hebben paralelle universa
überhaupt geen humor nodig
omdat er dankzij zwaartekracht
zo al genoeg weg te lachen valt?

Scheppers lachen zich een weg
door het multiversum…om het
onbegrensde verder op te rekken.

Buitenaards is onbegrijpeleuk.

Kandidaten

Als kind sloop je onhoorbaar door het ouderlijke huis. Zonder huissleutel brak je in & uit zonder braaksporen na te laten. Als betonindiaan binnen het asfaltreservaat stookte je noodzakelijke bezweringsvuurtjes op braakland van drijfzand. Zaterdagavonds
zaten je ouders in hun huiskameraquarium gebiologeerd door ‘n televisiekwis. Achter glas bezag je ze, als gevangen vis in een leefnet, meelevend met het succes van kandidaten.
Uitgekeken op het Droste-effect klom je, om geen trede te raken, tussen de trapmuren omhoog, geruisloos over het kraakgrage hekwerkje naar je kamer waar je jezelf nog slapend vond, alsof je nooit was ontsnapt. Nu nog bekijk je jezelf van boven af naar al het leven hier beneden, uitgetreden om geestig voort te bestaan.

La Lucciole

Als het aan insecten lag
viel Kerst midzomernachts
om ‘t geboren zijn te vieren
van zwermende kerstkindjes
hartveroverende toverdieren
met hun lichtgevende kontjes
zie ze wildweg rondzwieren
door de zinderende zomernacht
kleine verlossers zonder macht,
om niet, schoonheid te versieren
met midzomerkerstverlichting

Laddertje

Hoe laat is het nu op de zon?
vroeg Wittgenstein de wereld af,
zonder antwoord te verwachten.
Wat voor dag is het daarboven?
Altijd zondag? Een oase van rust
waar Ludwig zwijgend in dwijnt.
Doet onze zon ooit ‘n oog dicht
als haar licht blijvend schijnt?
Haar ene oog waakt rondom
als puur goud in een vissekom.
Ludwig droomde van ‘n laddertje
naar de zon dat hij wegwerpen kon.

Claes

Elke kameel kan moeiteloos
door het oog van de naald.
Zeker als het een denkbeeldige kameel is
en helemaal als ook de naald denkbeeldig is.
Het denkbeeldige heeft geen vaste afmetingen,
noch enig gewicht.
Het denkbeeldige lijdt pijnloos
aan haar afwezige lichaam.
Ook een echte kameel past
moeiteloos door het oog
van een ‘Oldenburgse’ naald.
Want het is onbepaald hoe groot een naald
mag zijn in deze hooiberg van de tienduizend dingen?
Dit inzicht danken wij aan Claes Oldenburg,
die met zijn opblaaskunst alle proporties te buiten ging
en daarmee alle verhoudingen zoek maakte.

Arkadië

Blijf je leven lang bewust naïef,
leef argeloos onbekommerd als
‘n opgewekt prooidier in deze
open inlichting van Arkadië.
Rust vredig als ‘n luis verborgen
in de vacht van de geslepen,
berekenende roofdieren
die van alles de prijs weten,
nergens de waarde van kennen.
Koester je onzichtbare status
van nooit ontdekte soort en
verspreid de ondraaglijke jeuk
van dit alomvattende mysterie…

‘Waar blijft het heelal toch?’
‘Het had beloofd…!’

(citaat uit: Herenleed)

Gen-techhaiku’s

De gen-techkudde
van grasetende wolven
graast vluchtheuvels kaal

*

Een haaikoe gekruist
met de zeekoe geeft zoveel
meer melk dan een luis

*

de mens is ook maar
een raar dier met voorpootjes
waarmee het Bach speelt.           (Pieter Hulst, onbedoeld haikudichter)

*

Vruchtvlees zonder schil
consumens wil niet pellen
drinkt liefst sap uit blik

*

Na de kweekvleeskip
komt de kweekvleesmens in zicht
met de dikste pens

*