Infiltering

De zojuist gelande aliën wandelde traag over het glad geschoren gazon van het paviljoen en meldde zich bij de dienstdoend psychiater, die onbevangen het gesprek opende. Hij maakte wel gekkere dingen mee.

“Wat kan ik voor u doen, u ziet nogal groen….terwijl uw soort toch als ‘Grijzen’ bekend staan ?”

”Het voelt inderdaad heel vreemd, ontheemd” , klinkt het wezen, “en ik heb geen lontje… daarom mag ik het ergste vrezen…” , laat het buitenaardse langs telepathisch weg weten.

“Slaapt u wel goed ?” ,vraagt de zielzorger.

“Wij buitenaardsen kennen geen dag en geen nacht rust”, verklaart de aliën…“altijd wakker zijn is ons lot…wij gapen als de ruimte”

“Kan het zijn dat u jaloers bent op de slapende mensheid..bezoekt u daarom onze planeet… om ons te bespioneren hoe we dat toch klaarspelen: ‘de slaap der vergetelheid’ …?”

Kennelijk werd een gevoelige snaar geraakt. De aliën zweeg veelbetekend, kleurde groener dan groen en begon op te zwellen tot proporties die de toch al dunne huid doorzichtig maakte.

De gipswitte behandelkamer kleurde instant gifgroen terwijl de aliën uit zicht verdween, alles zat onder het groen… letterlijk geinfiltreerd in het menselijk domein.

Buiten zag de psychiater, die nergens meer van opkeek, een pulserend lichtschip doven en opgloeien tot het wegflitste. Hopelijk met de nodige informatie inzake orthosomnia.

De behandelend arts kwam die nacht niet in slaap. Hij werd wakker gehouden door zijn lichaam dat fluoriserend pulseerde. Het onderzoek was mogelijk in volle gang. Met wijdopengesperde ogen doorstond hij het ongevraagde experiment.

Magmapap

Heelal zat aan het ontbijt,
at ‘n dagelijks bordje Lavapap,
zoog het magma als kosmische
nectar in zijn zwarte mondgat…
dronk nog wat melkwegsap
en nam één stap:
‘A giant step for mankind’
met sterrenregenbezems
veegde Heelal ruimteafval
netjes weg achter de maan,
haalde wat doorgedraaide
planeten uit hun baan,
zette ze even stil en op ‘n
rijtje achter die eonenoude
antieke gevel, het biljart
van de Andromeda-nevel
Eén verwaarloosbare korrel,
(één op de mega-tig miljard)
zag Heelal helaas over ‘t hoofd:
planeet aarde, verontachtzaamd
onder de rok van ‘t universum
weerloos door ontaarde waarden
(zeer vrij naar Lucebert)

Everest

men streeft
liefst moedwillig
naar iets wat ver
buiten bereik ligt

anders zou het
streven weinig zin
en leven evenmin

het bereikbare
genereert
gegarandeerd
saai succes

verover eens
rustig de top
Mount Everest
omhooggedragen
door kuddes
gehuurde Sherpa’s

om wensloos
op één plek blijven
onbegrijpelijk vervuld
door niets
en al wat daarin
voorbij drijft
lijkt zo’n
onbereikbaar dal

dat blijkt echter
niet het geval
men was immer al
onbereikbaar
hier

Onder de H

Waarom hebben wolken jeuk
boven hoogbouw?
Waarom heeft de zon
geen lampekap?
Omdat de oceaan geen
afvoerputje heeft?
zou je het heelal
niet liefst
in een doosje…
alfabetisch onder
de H opbergen
in het magazijn
van zijn ?
maar dat is helaas al
zo vol van zichzelf
het meest toereikende
antwoord is:
verkeerde vragen
sierlijk te vermijden
of deze doorzichtig
af te dichten

Zover

Het is nu echt zover
duur heeft nu wel
haar beste tijd gehad
vroeger of later is
daar dit hiermoment
de ‘tover van zover’
iedereen herkent dit
soepel huidige heden
Herakleitos’ stroom
toont ‘n open ogendroom
van blijvend anders zijn
deze ‘tover van zover’
‘n stromend vermogen

Gewei

De Hertshoorn kwam
zowaar logeren…
stond met een goed boek
pontifikaal voor de deur
drong zich burlend binnen
met z’n wild gewei
dronk zonder mond
de gieter leeg en zweeg
zich pronkend naar
de meest prominente
plaats in huis en zei:
Wel nu, u kunt zich mij
niet voorstellen, maar
ik kom hier alleen
mij even voorstellen,
want weet je…
ik ben onvoorstelbaar
rrrraaarrrr!

Dag plukker

Alsof de dag ‘n kippetje is
om totaal kaal te plukken
en dan bloot te roosteren…
alsof de zojuist ontloken bloem
in de wei niets liever wenst dan
mooi dood in een vaasje…
ochtenden bloeien spontaan
middagen scharrelen vrij rond
avonden genieten als lege urn
’t ongeplukte heeft dagelijks
alles al in zich, om wat dan ook,
waar dan ook, wie dan ook…

Smoeltjes

 

‘Alle dingen hebben een smoeltje’      J.C.Schagen

Het zien voelt zich bekeken
door de tienduizend dingen

ze kijken met hun beeld voorbij
de weerschijn op het netvlies

belichten met hun gezichten
het benul van blijvend ontstaan

zovele indringende erkenningen
van zijn maken blij verlegen.

Boomgrens

Vannacht ontving je een briefkaart,
verkeerd geadresseerd,
alleen het huisnummer klopte.
.een Ansicht:
’Süsse Grüsse aus Irgendwo’,
een panoramafoto van ergens
ver boven de droomgrens.
In archaïsch schoonschrift stond er:

”We hebben het hier fantastisch,

meters sneeuw op de piste,

het sneeuwkanon maakt overuren,

files voor de stoeltjeslift…

Bis bald im Wienerwald!..”

Later die nacht at je
een rauwe vega-schnitzel
in Wegrestaurant ‘de Witte Bergen’
om de samenloop van misverstanden
kracht bij te zetten, met een ijsje toe.