Het zal 22/2/2222 zijn geweest toen ik nog niet geboren was.
Wel had ik mij negen maanden tevoren
kunstmatig laten verwekken door twee draagouders,
om exact op dat ene unieke getalsmatige moment ter wereld te komen.
De techniek was er, en dan vraagt de mogelijkheid er als het ware om.
Het kon volgens de data, dus moest het gebeuren.
zo was nu eenmaal het ethisch beginsel van die tijd.
22/2/2222 , als moment dat maar een keer in de geschiedenis voorkomt,
een buiten- kansje om eens heel bijzonder te zijn.
Eerst stelde ik mijn ideale genenpakket samen
uit het humanoïde genenarchief.
Mijn ouders had ik speciaal voor dit doel geselecteerd
vanwege hun conditionering als exacte wetenschappers,
berekenend tot op zes cijfers achter de komma nauwkeurig.
Mijn vorige levens als commando en geheim agent
hielpen mij om deze mission impossible te volbrengen,
met militaire precisie. Zo had ik mijn nietsvermoedende ouders
door minutieuze manipulaties tot mijn geplande conceptie aangezet.
Wat ik daar allemaal tussen hemel en aarde voor heb moeten bewegen
laat ik hier achterwege om niet anderen op dit onzalige idee te brengen.
Nu is mijn toekomstige kennis een idee-fixe gebleken
en totaal in de soep gelopen.
Door een stuitligging kwam ik helaas drie weken te laat ter wereld,
ondanks alle pogingen om de geboorte kunstmatig af te dwingen.
en wel op 14/ 3/2222…dit nietszeggende getal markeert nu
mijn betekenisloze verschijning op deze planeet.
Al moet ik bekennen dat er ongekende vrijheid schuilt
in een leven vrij van betekenis, los van duiding, vrij van de tijd.
Onbeduidend geluk als ongezochte bijvangst.
Maar vraag mij niet hoe laat het is.
Ach… ontroerend. Ik zie je al zitten bij de 23ste eeuwse dagbesteding na de mislukte missie. “I’m a happy idiot.”