Alhier

Beleven heeft een soort maximum snelheid. Iets intens ondergaan gaat langzaam, rustig. Wie te snel gaat ontgaat veel details. Het universum is een oceanisch weefsel van details. Door de angst iets te missen mis je veel, onderweg naar het volgende mis je alles wat hier al is. Vertraging werkt als microscoop op de voortjagende tijd. Stilstaan werkt als bloemknop, elk moment ontvouwt het leven zich met talloze blaadjes van mogelijk heden. Zo trekt het aandacht. Met het bezoek aan de bloem wordt de werkelijkheid bevrucht. Zintuigen hebben stilstaan nodig om te kunnen versmelten. Iets ondergaan verwijst naar ondergang. De vraag ‘hoe is het je vergaan’ verwijst naar vergaan, je vergaat in de directe ervaring. Ver gaan door hier in op te gaan. Nectar van de bloem. Wat voor honing verzamelen wij…of is dat bijkomstig? Bijvangst?

One thought on “Alhier

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *