De betovering van het Ufospektakel op de rotonde van Zolderveen overschaduwde ruimschoots de collectieve afschuw over de verorbering van hun bloedeigen niet-westerse antropoloog. Het aanhoudende gegons leek de menigte in een kalmerende trance-toestand te brengen. Vanuit engel-perspectief leek ‘t wel een dubieus openlucht-popconcert met die éne enkele toon, ondersteund door een exuberante lichtshow. Op het moment dat het gegons abrupt stopte gleed er een oplichtende gedaante langs de laserbeam naar beneden, nog enigszins verkleefd met de kwabachtige figuur die hem nog even daarvoor had opgeslorpt. De antropoloog nam geleidelijk weer zijn vorm aan en zag er opgeladen uit, zijn verschijning gaf domweg licht. Hij hield zijn handen in de dankstand, namasté, tegen elkaar en boog minzaam voor de kwab. Alle angst vloeide weg uit de betoverde menigte. Was dit nu een buitenaardse wijze van communiceren, zonder woorden, puur met louter licht?
De Zolderveners onthaalden hun moedige verkenner als een held, iedereen wilde hem aanraken en weten wat hem zojuist was overkomen.
De antropoloog lichtte fluoriserend op in de avondschemering, de euforische omstanders tot rust manend. Hij keek nog even dankbaar om naar de oude UFO waar de bejaarde kwab geduldig de wacht leek te houden…en begon te vertellen:
“Mensen luister, stil…dit is ongekend, ik ben…ik ben..helemaal ingelicht…en doorgelicht… je moet het zelf meemaken om het te geloven…Ik werd van vloeibaar licht, en oneindig zacht opgezogen…afgelikt door een tunnel van duizenden gekleurde tongen…deze wezens communiceren door te proeven en door zelf geproefd te worden…’Het’ nodigde mij uit een hap uit zijn romp te nemen…..in plaats van oren hebben ze papillen…!!”, hijgde hij buiten adem.
“En, heb je gehapt…. hoe smaakte het dan?”, drongen de omstanders ongedurig aan.
“Het smaakt….ongekend…je weet niet hoe ‘Het’ proeft…maar het smaakt naar…naar…”
Hier stokte zijn getuigeverslag, er waren kennelijk geen woorden meer.
“Er is maar een weg voor ieder van jullie…en dat is: zelf proeven en te worden geproefd…’Eten is Weten’…ja, zo zouden ze het zeggen als ze gewoon konden spreken”.