Het mondeling getuigeverslag van de lichtpulserende antropoloog werkte als magneet. ‘Het’ had zich geen betere reklameboodschapper kunnen wensen. Wie wilde er nu niet ingelicht worden met puur licht. Het zag er op afstand uit als een grootschalig bevolkingsonderzoek.
De Zolderveners stonden bijna toegewijd in eerbiedige rijen om ‘de Kwab’ te ‘mogen’ ontmoeten. Hetgeen extra opmerkelijk was omdat de Zolderveners de eigen overheid tot op het bot wantrouwden.
In de volksmond had ‘Het’ inmiddels verschillende namen: eerst sprak men nog besmuikt over ‘de Kwab, het Spul, de Romp, de Homp’ , maar nadat de antropoloog hen had verzekerd dat het deze buitenaardse intelligentie geen ene bal kon schelen hoe ‘Het‘ genoemd werd. Elke naamgeving was om het even… ‘Zolang het maar smaak heeft, namen doen er in het geheel niets toe’, lichtte hij toe.
De een na de andere Zoldervener werd aldus in blind vertrouwen en uiterst efficiënt door de slurf van de fluïde Homp opgeslorpt en even later geheel doorgelicht in vloeibare vorm weer uitgescheiden. Hun gezichten gloeiden daarna van opwinding alsof ze als herboren kinderen zojuist uit een pretparkattractie kwamen gestapt.
Het leek allemaal te mooi om waar te zijn, ‘Het’ gebeurde op een wonderlijk spontane wijze, ware het niet dat de landelijke autoriteit er lucht van kreeg van het illegale bezoek van buitenaardsen.
Binnen een etmaal ontvouwde zich de voorspelbare xenofobe reactie. Hysterische noodtoestanden.
Tegen het ochtendgloren hadden commando-eenheden ‘Rotonde Zolderveen’ hermetisch omsingeld en de euforische bewoners als slachtoffers in de plaatselijke sporthal ondergebracht. Zij zouden zijn gehersenspoeld door de invasieve Aliëns. Rotonde Zolderveen was nu officiëel tot oorlogsgebied verklaard. De ‘Romp’ wist zich nu omgeven door angstige met wapentuig beladen ‘special forces’. ‘Het’ leunde nog altijd ontspannen tegen de laserbeam terwijl het zijn lichtpapillen liet rondzwermen als een enorme wolk vuurvliegjes.
Het zag er ontwapenend uit als een vrolijk ironisch commentaar.