Als het ware

De regen leek opeens op zoek naar een ton.
Mijn vriend vertelde mij dat een houten vat dat te lang droog staat lek raakt.
En pas als je het vat langdurig bevochtigt dat alle kieren dan naadloos dichttrekken.
Naadloos bestaan en hermetisch sluiten.
Ik moest aan de Tao denken die twee zijnswijzen van het ware schetst.
De ene ‘ware mensch’ wordt als een hol vat voorgesteld. Deze wijsheid is droog, glashelder als een raam waar het vensterglas uit verdwenen is.
Lek zijn is dus een deugd voor deze mens. Droog blijven om alle kieren en naden open te houden. Geen water blijft staan in deze ton.
De andere ‘ware mensch’ is een bodemloos vat zonder deksel. Hij ligt op de bodem van de rivier, de stroomt vloeit moeiteloos door hem heen. Dit soort wijsheid is nat, vervloeit met alles, stroomt oeverloos voort.
Beiden zijn onbruikbaar als vat. Ze kennen geen doel, geen betekenis.
Ze zijn als het ware oorspronkelijke natuur, ontvankelijk voor wat dan ook.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *