Analogie van een hek


De straat is echt, niet als foto maar als straat van steen.
Werkelijk hard en warm van de zon.

Het schaduwhek is als een gedachte, denkbeeldig.
Haar lichaam, is niets dan meetbare koelte.

Al naar gelang waar de zon staat, en of hij schijnt of niet,
verandert het zelfbeeld van het hek.

Ieder zelfbeeld is een verschijnsel van waan.
Als een maan die schijnt door geleend licht.

Onbuigzaam gietijzer ligt als donker straatbeeld ontastbaar dun te zijn.
Toegangspoort naar het tussenloze zodra het onware als onwaar is herkend.

Het hek sluit het niets buiten, houdt het niets binnen.
Tussenloos zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *