toont ‘n museum zich
niet soms vaak
of steevast als
rariteiten-terrarium
als een ‘Bizarrotheek’
die steriele glastempel
van en voor de ‘Homo Artosaurus’
dat betekenisgenererende
zoogdier
dat met kunstlicht
en klimaatcontrole
alles kunstmatig conserveert
voor nog ongeboren generaties
archeologen die botjes
van Artosaurussen met
penseeltjes opgraven
binnen het terrarium lijken dingen
opgesokkeld, ingelijst
of als hoopje zand, glas of peulvruchten
neergepleurd
best wel apart
of nogal heel bijzonder?
dan weer eens volgestort
met zaalvullend materiaal
kamerbrede nietszeggendheid
die dan opeens overweldigend
meervoudige nietszeggend blijkt
per strekkende vierkante meter
de curator zet ingezegend
door diverse kunstpausen
categoriserend
als ‘n sorteermachine
diverse dingen
tegen elkaar op & af
en noemt het
debiliserend geniaal
om welk dier dan ook
doorgezaagd op sterk water
de diepstgaande verveling
te verbeelden
ondertiteld
met een sterk verhaal
lijkt elk loos object
allerminst op overbodige
materiaalverspilling
als het label ‘Kunst’
te beperkend
is voor wat dan ook
zou het label dan niet
uitgegumd…
is bestaan op zich niet al een
‘geen idee wat ik meemaakbelevenis’