Auteur: openbaargeheim.

door

Transitie

Geboren in precies
het goede lichaam.
ook nog eens met
exact de juiste geest
alleen in dit totaal
verkeerde universum
dat is weliswaar nogal
van de helaserige
maar men kan niet alles
altijd maar mee hebben
volgens de dokter kun je
er heel oud mee worden
‘n universele prothese met
lichtjaren kosmische garantie
door

Vakbondslyriek

We hebben het gepikt,
maar nu pikken wij
het niet meer.
We stelen het idee
van diefstal van door
bezit bezetenen

We pikken ‘het’ niet meer
we pikken nu iets
heel anders dan ‘het’

 

desnoods pikken we wat
niemand wil hebben
en vullen ‘t gat in de markt

 

We zullen terug moeten
pikken wat ons is afgepikt
maar pikken zullen we

 

tot we zijn uitgepikt als
schamele schaalresten
van een leeggeroofd ei

 

het struif aan onze
snaalsnavels geldt
als waterdicht alibi

 

in de verdachtenrij
worden we er zo uitgepikt
om met de hoogste
onderscheiding
te worden verwelkomd
in het dievengilde

door

Weet geen steen

Tractatus 2 ligt ongeschreven op tafel
terwijl buiten de prachtigste bladeren vallen.
Speculeer er gerust op los over hoe en waarom.
Formuleer alle mogelijkheden tot je niet meer verder kunt.
Orden ze, categoriseer ze, maak een kansberekening
om plausibiliteit te bepalen, beitel dat in steen…en
Erken dan dat je het niet weet, dat plausibel nog niets zegt.
Als later blijkt hoe het werkelijk zit wordt druppelsgewijs
duidelijk dat je dit nooit had kunnen bedenken.
Tractatus 1 is vooral een handig hulpmiddel
gebleken voor je wiebelende tafel of als
zwijgend herbarium om bloeiwijzen in te drogen.
(L.Wittgenstein schreef zijn logisch filosofische Tractatus,
over wat volgens wiskundige logica gezegd kan worden.
Daar voegde hij subtiel aan toe  dat er nog een tweede
‘ongeschreven Tractatus’ bij hoort die het onzegbare belichaamt.
Aldus de schrijver zelf gaat het in essentie om dat tweede boek.)
door

Onbespied


Beschaving is schaamte
zo prachtig uitgedost
op het plein
waar ze het spontane
baltsgedrag der dieren
probeert na te bootsen.
Natuurlijke schoonheid
weet niet eens
dat ze mooi is,
weet niets van poseren
en camera’s
ze leeft in het geheime
gebied
van het onbespiede
door

Naslagwerking

Het grote encycloop-idee was
‘n begrip als grip op de wereld,
Eenoog die het heelal overzag.
Het leek een reklamecatalogus
waar in elke wens te koop…
en zo uit voorraad leverbaar
Bladerend door de papieren
wereld ontstond de klantmens
verdwaald in tienduizend dingen.
In dit naslagwerk vond de klant
zijn eigen onbegrip handig terug
dankzij elk groezelig ezelsoor
door

Vuiltjes aan de lucht

Voorspellingen hebben nogal vreemde ongewenste bijwerkingen.
De onheilsprofeet ziet tot zijn spijt, graag beren op de weg…
Hij is er zelf nogal dubbel over. Enerzijds waarschuwt hij zijn medemens voor wat er gaat gebeuren. Anderzijds hoopt hij van harte dat zijn visioen foutief is, maar vreest zijn eigen gelijk… bang voor zijn eigen angst. Zou de profeet koste wat kost een goede voorspeller willen zijn dan zou hij zich actief inzetten om de gevreesde ramp ter plekke te helpen voltrekken… ook een ramp heeft kennelijk soms wat ondersteuning nodig. Maar een oprechte profeet doet dat niet.
Wat doen de gewaarschuwden meestal met een onheilstijding? Ze proberen mogelijk de ramp te voorkomen door te handelen, door nalatigheid te beoefenen, door offers te brengen of te bidden… Ze ontvluchten het mogelijke rampgebied of boeken juist een ticket er naartoe als ramptoerist.

Als de ramp uitblijft kan men tot de conclusie komen dat de strategie heeft geholpen, tegelijk is de voorspelling daarmee foutief gebleken…de profeet blijkt een charlatan. Wanneer men niets zou hebben gedaan was er wellicht ook niets gebeurd… hetgeen niet te verifiëren valt.Een profeet die zijn eigen sterfdatum voorspelt ziet zich genoodzaakt om als de dag daar is zelfmoord te plegen om zijn profetie waar te maken of de geschiedenis in te gaan als een waardeloze voorspeller en hoogbejaard zonder aanzien zijn dagen te slijten.

Sommigen vinden dat de profeet zelf de grootste ramp is. Toch mogen we, al met al, elke profeet, vals of niet, dankbaar zijn voor de enorme opluchting die hij genereert wanneer de beloofde ramp zich weer eens niet heeft voltrokken. Want, wat is er heerlijker dan een zucht van verlichting…de dans ontsprongen. Geen vuiltje aan de lucht.

door

Sumadartson

We kunnen met vrijwel absolute zekerheid
voorspellen dat Nostradamus consequent
op het verkeerde moment en op de verkeerde lokatie
precies de juiste gebeurtenis aankondigt.
Die vervolgens met grote regelmaat ook nog eens
weigert plaats te vinden.
Dit neemt echter niet weg dat een gewaarschuwd mens
zich vergeefs zorgen maakt over dingen die nu eenmaal
lopen zoals ze lopen.
Achteraf zeggen de beren op de weg tegen elkaar:
‘Ach, het heeft zo moeten zijn…’
door

Uitwiskunde

Onder de wiskundeles, tijdens een schriftelijk proefwerk
onderging ik een transcendente absentie. Opgenomen
in een zorgeloze lichtwereld genoot ik totale vrijstelling
van cijferkundige berekening. Getalsmatig was ik in de
minderheid…of beter gezegd, ik was teruggebracht tot nul.
In opperste vervoering zat ik met gesloten ogen naar een
nergens eindigend hemels plafond te staren…tot opeens
Meester van der Wal mij tot de dagelijkse orde riep:
‘Zeg, van Geenen wat zijn we hier aan het doen?
Wist de wiskundeman veel…dat hij mij stoorde in een zeer intieme
kosmische beleving. Ik keek hem verwonderd aan terwijl hij
mij dwingend wees op mijn proefwerk dat vol willekeurige dansende
getalletjes stond, met in de kantlijn vreemde droedels van wel
zeer onwiskundige figuren. Hij verwachtte een plausibele
verklaring die ik hem niet kon leveren. Het werd een dikke
onvoldoende en een pijnlijk meewarige blik. Dat ik een nul was
en vervuld was in verlangenloosheid was een som die
uiteraard totaal onberekenbaar was. Ik zwom als het ware
in het meer dan de som der delen. Wiskunde had mij uitgewist.
door

Autobiografie

De eerste auto in mijn leven
was de T-Ford van Laurel & Hardy
die in ‘A Perfect Day’ wegzonk
in een diepe modderplas waarna
hun hoedjes kwamen bovendrijven.
Onze eerste auto was een Skoda
waarmee we per abuis op het circuit
NeurenburgerRing verzeild raakten.
Daarna kwamen de VW-kevers in
ons mobiele leven, de Ford Anglia,
Opel Kadet en Fiat Mirafiori….
Allemaal opgelapte afdankertjes,
afgeschreven met dagwaarde nul.
Opgereden tot de bestemming
van sloopwaardigheid was bereikt.
Van de Citroën DS, alias de Snoek
mocht ik aan aantal keren proeven,
als nipjes van een exquise likeur…
Wanneer ik mee mocht rijden naast
mijn pianoleraar, wegzinkend in de
ruime autofauteuil, geruisloos
opstijgend, als in een ruimteschip
zwevend over Gods ondoorgrondelijke
wegen, op weg naar huis.
Waarschijnlijk dacht ik:
‘Er wacht mij ‘n gouden toekomst als pianist,
gewichtloos gedragen door een Snoek…’
Er bleek geen enkel oorzakelijk verband.
In de wachtkamer bij de dokter werd mij
duidelijk het verkeerde beroep te hebben
gekozen, toen ik daar bladerde in het blad,
Arts & Auto… waarin het oorzakelijk verband
pagina na pagina werd aangetoond. Toen ik
eindelijk aan de beurt was, bleek dat mijn
kettingrokende huisarts mij niet kon genezen
van mijn leegte in de vorm van een Snoek.
door

Eenmalige vormvondst

Improvisatie, eigenlijk een heel lelijk woord voor iets heel moois.
Het doet denken aan het Engelse improve , ‘verbeteren’… wat erg braaf klinkt en wat niets te maken heeft met dit wonderlijke proces van onvoorwaardelijk omarmen van wat zich ook maar voordoet.
Imvosipratie, provimitasie of vimisatiepro zou al iets meer de lading dekken.
Klooikunde of de kunst van het aanrotzooien zou een passender omschrijving zijn. Aanmodderen is ook mooi plastisch…evenals pielen, maar netter gezegd komt het neer op spelenderwijs vormvinden. Vernietiging en schepping liggen in de klooikunde vlak naast elkaar, de toren kan elk moment omdonderen, dat maakt het ook zo spannend.
Handelen zonder voorkennis zou pretenderen dat de speler als een onbeschreven blad zou handelen….wat de rijke traditie van voorouders miskent. De speler is altijd de dwerg die op schouders van vele reuzen staat…
De zuivere aanrotzooipraktijk viert datgene wat er nog nooit is geweest
en dat ook nooit meer in deze vorm zal voorkomen, het wordt niet vastgelegd. Rituelen hebben strikte herhaling als criterium, maar Klooikunde viert het eenmalige als ritueel en daarmee is het een eeuwig vers proces.