Naast de bananenrepubliek van de kunstwereldspeculanten is ook de bananenrelikwie is nu een virtueel ‘feit’.
Doordat de koper de cryptodure ducttapebanaan ritueel heeft opgegeten en via zijn kunstzinnige spijsverteringskanaal weer aan onze kunstwereld heeft teruggeschonken is het helder geworden dat het eigenlijke kunstobject het reepje duct-tape is…een tastbaar fysiek residu.
Volgens de voorspelbare verwachting is zal dit school gaan maken, naast de stapel & stortkunst en de kunst per strekkende meter zal duct-tape-art vanaf nu overal en ergens in ons oog springen.

Na de banaan kan voortaan alles aan muren geplakt worden…aan lantaarnpalen, op treinen, auto’s, aan plafonds, aan etalages…
Met een rol tape is iedereen kunstenaar en welk object dan ook wordt eenmaal geplakt van onschatbaar belang.
Duct-tape blijkt bij nadere beschouwing en drager van diepzinnige betekenis. Want wat is betekenis anders dan samenhang, dat alles met elkaar verbonden is wordt belichaamd door deze plakkerige lijmstrook? Betekenis is lijm, lijmen is betekenis geven.
Lijm geeft verband, ook al is het een noodverband.Behalve deze lijm-openbaring brengt de DT-banaan ook nog eens de nieuwe waarde van kunst aan het licht, ook al is het kunstlicht…
Die nieuwe waardebepaler is de Crypto-munt. Die geheime, verborgen
virtuele valuta, met als kenmerk dat ze een lege dekmantel is die niets verbergt. Er schijnt een geheim onder de mantel schuil te gaan.
Het mysterieuze is…dat er niets te verbergen valt….
Behalve wellicht die andere ontastbare lijm, die alles verbindt….
het benul of wel bewustzijn.De kernvraag is wel:
Waar is de lege schil gebleven?
Pas a.u.b. op !