Begraven getoond

Iemand begraven is een intiem ritueel.
Vreemde ogen verstoren intimiteit.
Behalve bij staatsbegrafenissen, dat moet iedereen kunnen zien. Al het zichtbare van de dood wordt aan het zicht onttrokken.
Ik heb soms plaatsvervangende gêne bij het zien van Egyptische mummies.
Dan voel ik mij bijna een grafschenner.
In de Himalaya draagt men het lijk de berg op waar de gieren wachten.
De aaseters pikken het vlees van het versleten voertuig en vervoeren de ziel naar de hemel.
Als de gieren klaar zijn, komen de nabestaanden de schone botjes ophalen.
De ziel is verhuisd.

De Traciërs, onverschrokken strijders uit de Griekse oudheid,
treurden als er weer een kind werd geboren en vierden feest als er iemand overleed.
De dood was een verlossing, er werd feest gevierd.
Het leven was een aards tranendal in hun ogen.
Ze waren onoverwinnelijk omdat ze niets te verliezen hadden, ze wilden graag het leven geven.
Hun doden gaven ze de meest verfijnde gouden sieraden mee in het graf. Het waren geen barbaren.

Iemand vertelde mij het verhaal dat hij op zoek was naar een guru.
Via via verzeilde de zoeker in India, daar zou hij zijn guru opzoeken.
Tijdens het regenseizoen trekken de guru’s rond om de regenval te ontlopen.
> Steeds als hij de verblijfplaats van zijn toekomstige meester bereikte, bleek deze net te zijn vertrokken naar een volgende verblijfplaats.
Dit gebeurde drie keer tot hij de vierde keer eindelijk zijn guru vond, dood.
De meester was in zijn stoel overleden terwijl hij onderricht gaf.
Diezelfde avond hadden de leerlingen hun meester met stoel en al op een brandstapel gezet voor de crematie.
De zoeker bleef tot het vuur was gedoofd.
Thuis had men hem gewaarschuwd voor het heftige temperament van de guru maar dit sloeg alles.
De zoektocht die was ondernomen bleek een illusie, voor zijn ogen zag de zoeker zijn guru vedwijnen.
De eerste en laatste les voor de zoeker.

Bij de crematie van mijn vader wilde ik hem niet achterlaten in de kille ruimte.
Ik wilde hem zelf naar de oven brengen.
De uitvaartbegeleider had zo’n verzoek nog nooit gehoord, hij moest overleggen of het wel kon.
Het was intens en mooi.
Mijn vader stond ooit op het punt smid te worden; ijzer smeden dat had hij goed gekund.

href=”http://www.openbaargeheim.nl/wp-content/uploads/2014/04/foto9.jpg”>

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *