Vaal Veulen liep meester Tandeloos te zoeken in en rond het huis.
Daarna liep hij meanderend het veld in. Daar zag hij opeens de oude gekromd op zijn knieën in het glooiende veld zitten. Toen hij naderde zag hij hoe de oude een kuiltje met aarde vulde en er zorgvuldig met een bladertakje erover heen veegde.
Voorzichtig probeerde de jongen erachter te komen wat hij had begraven:
‘Het is toch niet uw lievelingskrekel meester die u net begraven hebt?’

De oude keek verwonderd op van zijn plechtige werk.
‘Welnee Veulen’ zei hij, dit is een vrolijke begrafenis, een feest van verheuging…ik heb hier net een walnoot begraven!’
‘Een walnoot!’ ,zuchtte de jongen opgelucht.
‘ Ja, je moet ze heel goed toedekken, op de juiste diepte, en alle sporen uitwissen’
‘Waarom dat?’
‘Anders is het vogelvoer voor de kraaien, eksters…anders beroven zij onze boom van haar droom!’

‘Kom mee, dan begraven we de volgende …zoek maar ergens een mooie hooggelegen holte in het veld …waar het water naartoe loopt’

‘En als ze het niet doen… dan is alle moeite voor niets!’ ,de Vale.

Tandeloos keek Veulen aan;
‘Voor niets? Hoe bedoel je voor niets?
Deze noot hier kregen we toch ook voor niets…de boom geeft ons zonder iets terug te vragen al haar noten…voor niets en jij praat over moeite?’

‘U hebt gelijk!’ ,gaf Veulen toe.

‘Het is toch het minste wat we voor de boom kunnen doen, een paar van haar kinderen begraven? … walnoothersentjes dromen ervan om boom te zijn!’

‘Kunnen walnoten niet iets anders dromen?’ ,vroeg de jongen.

‘Nee, walnoten dromen maar één droom’

‘Wat was uw droom eigenlijk toen u nog kind was, meester Tandeloos?’

‘Om hier te zijn natuurlijk Veulen, want wat is er mooier dan walnoten te planten en in stille verheuging leven…zullen ze wakker worden uit hun droom of niet?’

‘Kijk daar, daar en daar!’ ,wees Tandeloos in de rondte…
‘al die bomen zijn wakker geworden
noten….is dat geen feest?’

Uit de verte klonk kraaigekras.

‘Dan zijn ze uit uw droom wakker geworden’ ,zei vaal Veulen terwijl de oude netjes alle sporen uitwiste met zijn takje.