Ik ben op pad met mijn gids Wombazi door de provincie Petoivilmoen.
Biroestan kent geen godsdienstcultus.
Wel kent iedere Biroeaan God als zijn eigen broekzak. (binnen de broekzak is het doorgaans nogal pikkedonker)
Dit zit namelijk als volgt:
In Biroestan heet God Ombara. Deze Ombara bestaat uit zuivere schaduw. Ombara volgt elk Biroeaans wezen op de voet. Een meer toegewijde Godheid zal men elders tevergeefs zoeken.
Ombara gelooft heilig in elk wezen dat een schaduw werpt.
Biroestan heeft zoals bekend de meest zonnige bestaansgrond, zonder schaduw zou er echter geen leven mogelijk zijn.
De zon zou alles verzengen…
Overdag lijkt er een wirwar van schaduwgoden rond te waren, maar zodra de avond valt smelten ze samen tot één mysterieuze klont waar alles in oplost, de allemachtige donkere nacht.
Kerken zal men in het Biroeaanse continent vergeefs zoeken. Wel wemelt het er van de parasols om God Ombara koelte te verschaffen.
In de volksmond noemt men Ombara ook wel: ‘de dunste aller goden!’
Mijn beste vriend Wombazi vindt Ombara de fijnste god aller goden.
‘Ombara gelooft in Wombazi ‘, zegt hij blij.
Ik heb mij meteen laten naturaliseren.
Dat bleek heel eenvoudig. Een parasol kopen was afdoende, deze geldt meteen als paspoort. Ombara houdt van mij.
Mijn broekzakken zijn voortaan leeg, vol van Ombara.
Mijn eigennaam mocht ik houden.
Ik ga hier nu door het leven als Biroe-Bor!
Jamozoeki Barimokon!
(Moge uw ziel fonteinen van kleur)