de herfstklok laat
lukraak haar bladerjaar los

onchronologisch verstrijkt
verval in wat blijft

bladseconden duren voort
tot ze schilferstil landen

minuten zweven lank & moedig
neer op tijdloos mos

bosgrond ligt geborgen
onder verdorde handen

we lopen dwars door
urenhoge bladerhopen

het bomige uurwerk kleurt
de wondervolle zon

gloedvol sterft dit
moment in vuurwerk