Franz K. had mij des middernachts van mijn bed gelicht en gedwongen tot een nietsvermoedende wandeling. ‘Doe alsof je naïef bent‘ ,instrueerde hij mij indringend. Zijn inktzwarte haar glansde bijna blauwachtig in het maanlicht. Het verwonderde mij steeds weer als hij mij hiertoe dwong, want hij had geen enkele macht over mij, toch deed ik precies wat hij mij opdroeg. Wellicht was mijn naïviteit een aangeboren natuurtalent waarvoor ik geen enkele moeite hoefde te doen? We volgden een lange maanbeschenen beukenlaan. De beuken hielden als zuilen plechtig de wacht.
Franz greep mij behoedzaam aan mijn arm en leidde mij linksaf dwars door een coniferenhaag. Nu stonden we op een open plek voor een groot verbodsbord dat dankzij he5 maanlicht goed te lezen was. Samen spelden we het opschrift, als een tweestemmige litanie:

“Streng verboden dit te lezen, zeker op dit uur. U hoort in bed te liggen in een droomloze slaap. Wie dit leest is dus in overtreding. U hebt zich onrechtmatig buiten de verharde paden van de droomloze slaap begeven. Keert terug op uw schreden, leest niet verder om strafvervolging te voorkomen!…  Artikel 888 ”

De hand van Franz K. die nog om mijn arm geklemd zat begon nu vreselijk te trillen en te beven. Het kostte mij moeite om hem enigszins tot bedaren te brengen en de terugweg naar huis te vinden. Franz kroop nu bijna naast mij, als een dier huiswaarts. Thuis stopte ik hem in, in mijn verlaten bed en zong geruststellende liedjes voor hem tot het trillen stopte. Ik kon de slaap niet meer vatten, laat staan de rest.