Borowinak

De Borowinaken, inboorlingen van het Stille Zuidzee-eilandje Borowinak hebben een speciale leefcyclus gecultiveerd, onlangs door antropologen gedocumenteerd.Het concept dood heeft voor hen een heel andere betekenis. Het vooruitgangsconcept kennen ze niet, ze leven cyclisch of in de woorden van het stamhoofd spiralenderwijs…
De Borowinak keert halverwege zijn leven terug tot de moederschoot. Hun levensjaren tellen ze niet. Ze besluiten zelf wanneer de ‘heenweg’ van hun leven klaar is en het tijd is om de ‘terugweg’ te nemen. Dat gebeurt middels labyrintische rituelen, geheime inwijdingen waar ik niet verder over wil uitwijden. Is de ceremonie klaar dan leeft de ingewijde zijn leven terug door al wat hij/zij leerde af te leren. Gedurende deze ‘terugleving’ wordt speciaal versierde kleding gedragen waardoor de medelevers weten dat de betreffende ontslagen is van alle aangeleerde plichten en begeleiding kan bieden. Hun terugreis brengen ze spelenderwijs door. Ze worden met eerbied en ontzag behandeld. Als de babytijd is aangebroken wordt de teruglever tot het begin toe liefdevol verzorgd in een rituele moederschoot van gevlochten riet. Meestal besluiten ze zelf niet meer te eten, teken dat de ‘teruggeboorte’ aanstaande is. In een grot van de ‘moederberg’ wordt de ‘ongeborene’ ondergebracht bij alle andere reisgenoten, dit alles gaat gepaard met een uitbundig feest in de geest der ongeborenen. De antropoloog die dit alles beschreven heeft is na zijn proefschrift teruggegaan naar Borowinak om zich daar te vestigen. Hij wilde liefst meteen met zijn terugleven beginnen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *