De overvolle maan zette de afgekalfde nachtoever in een ivoorwit licht. De wereld leek een fotonegatief, zo onschuldig lief, nog niet ontwikkeld ,nog niet afgedrukt. Ongeposeerd naïef. Het sluiteroog van de maan zou altijd open staan en niets zou onopgemerkt blijven voor niemand. Herinner je nog je eerste foto van je zwartste nacht als mens?

Later bleek, de dop zat nog op de lens.