Rups

Je sterft altijd op een moment
dat de wereld vergaat,
als een voorbeschikt toeval.

Net dat je de wereld nog wat
wilde verbeteren of bijschaven
kwam die goddelijk grote gum

aan polijsten kwam niemand toe.
De perfectie van ‘t onvoltooide
vindt nimmer enige erkenning.

Wat was de huidig levende have
anders dan ‘n immense rupsenkop
die al van waarde netjes kaalvrat?

Om zich in de dood te verpoppen
tot wiedeweergaloze vlindergeest
zo groot en teer als ruimte zelf.

Ontoevering

Het leek of de rivier
van het wonderbewuste
stromend tussen
vluchtige domeinen
waak en slaap
buiten haar oevers
trad en langzaamaan
alle bestaansgrond
verzadigde zo nat

De stroom scheidde
niet langer domeinen
ze verbond oevers
vloeiend als een brug
in een ontoeverd zijn

Nu echter bleek
dat het slechts leek,
het is echter dan echt
dat er geen domeinen
meer… een meer…
een meer dan meer

meer van het vreemde
vertrouwde voorbij
de som der delen

Mediatraining

De aardse opleiding bleek er op gericht
om permanent iemands show te stelen.
Gegijzeld door het kijkcijferkanon.

Men leerde hier mooi weer te spelen,
brutaal in de lens te kijken, te poseren
Het goudenlepelsyndroom gold als visum.

Sokkels werden op het schild gehesen.
Verweesde boze geesten staken vuurwerk
af om zichzelf voorgoed te verjagen,

Men wilde overal wel dood gevonden worden
als veeg teken des tijds, icoon van de canon,
zolang het maar prime-time werd uitgezonden.

Onafgevaardigd

Ach, daar was de onafgevaardigde
niemand die haar had gestuurd…
op pad…of zat wie…dan ook
ongeduldig lang op haar te wachten?

Lag het in het zijn der verwachting
dat de onafgevaardigde
deze vrijplaats zou innemen?

Wie had de onafgevaardigde gevraagd
getuige te zijn als verkenner
van wat dan ook en daar
ongevraagd verslag van te doen?

Moest de instantie die afvaardigde
nog worden opgericht
als rechtvaardiging achteraf?
of voldeed deze onrechtvaardiging ook?

Was het soms haar missie
te komen onderhandelen
over al wat vervaardigd was
en wat er mogelijk nog zou?

of niet soms, maar immer…

Kruim

Gummen sterven zelden uit
door het uitgummen van al
wat de hand wil betekenen,
zonder voorkennis of bewust.
Grijs gumsel, als onttoveraar
weet ze elke lijn op te rollen
tot kruimig rubber waar
het vuilnisvat wel pap van lust
Geen gum gumde zichzelf ooit
weg door overmatig gumgebruik,   
vandaar slapen ze in talloze lades,   
verlangend naar ‘n hand die rust.

Democrazy

Terug naar het oude normaal?

Of zou dat wat nu nog voor geestelijk
gezond doorgaat ooit gelden als
een pathologische aandoening,
als een collectieve psychose?

Een democratische meerderheid
lijkt voldoende sneuvelbereid
om op de oude voet voort te
willen hinkelen richting het ravijn.

De meerderheid eist altijd loyaliteit
en solidariteit van de minderheid.
Like gentlemen, we agree to disagree,
but we die together for democracy.

Blijfsel

Elke dag was een flat
van 24 verdiepingen
Elk uur een lege kamer
van zestig minuten
te huur voor niks,
invulbaar of niet

Wat een onzin…we weten
inmiddels wel beter….

Want tijd is een trein
met ontelbare wagons,
Elke wagon een week
met zeven zitplaatsen.
Met ‘n jaarabonnement
zit je maandelijks reistijd uit.

Ontspoorde flauwekul uiteraard,
want hoe het echt zit…

Is het eeuwige niet die slang
die eindeloos hongerig en lang
elk moment inslikt en langzaam
aan elk heden verteert….
met een gapende bek
die moeiteloos eonen opslokt
met puilende bulten als gevolg?

Klinkt toch aannemelijk genoeg…

Of bestaat tijd niet wezenlijk,
maar onwezenlijk als schaduw…
bijverschijnsel van eeuwig licht?
Of net als onomstotelijke ruimte
die bestaat dankzij evidente
afwezigheid van wat dan ook.

Ach, weet ik veel…
laat staan hoe laat het is
in dat wat blijft.

Gloor

Het mooiste boek
is nooit geschreven.
De schrijver ervan
is nimmer geboren.

Lezers kennen het niet,
toch ervaren ze
een vaag gemis ergens
aan de horizon
van hun bestaan.

Het ongekende gloort
immer om het hoekje
van het eeuwige heden
ongehoord subliem,
al het voorgaande
sublimerend…