de toekomst voor ons…
We kijken achterom als we het over vroeger hebben. We richten ons op een toekomst die voor ons zou liggen.
Oude Grieken zagen het precies andersom. Alles voor ons was het bekende verleden. Het oude vertrouwde, dat door herhaling vaste vorm leek te hebben. De toekomst was het onbekende dat ons van achteren besloop om onverwacht te verrassen met iets onbekends.
Waar gaan we heen, waar komen we vandaan en waar zijn we in hemelsnaam?
Blijven we in het verleden leven, in de herhaling van het bekende?
Jagen we op beloftes voor de toekomst, beloftes die het onbekende proberen te bepalen?
Waar blijft de tijd als we stil staan bij wat er zich nu aandient?
Staan we niet buiten de tijd als een onopgewonden klok als we stil blijven staan?
Feitelijk zijn we als tijdloze wezens geboren, waarom zouden mensen anders horloges moeten dragen en steeds willen weten hoe laat het is?