Mug Donderwolk


Mug donderwolk bezat
hersenen als een verlaten wespennest
en leek vanwege die kwaliteit
bij uitstek geschikt
als woestijnroepende sjamaan.

Mug Donderwolk medicijnman
van de Verenigde Boomstam
stond garant voor de sapstroom
ver boven de boomgrens
waar geen wens zich waagde.
Mug Donderwolk wist
al meemurmelend & trommelsgewijs
riviertjes te verleiden
om naakbare bergen op te stromen
en halverwege droomopwaarts
zich tot beekjes te vertakken…
steeds fijner te veraderen
als een nervenweefsel
en topoverschrijdend
te ontbinden in ‘n regenzwerm
van eenlingige druppels om al daar
de ijlste lucht te benatten.
Daar liep Mug Donderwolk
met zijn veertooi wartalig te rampstampen
in het dal dat rondom nogal
in het niet viel bij het hoge Drooggebergte.
Met zijn wonderdolk bevocht Mug
de meest onmogelijke denkbeeldige obstakels
die het opwaartse als onrealistisch
wensten te saboteren middels damwandgedachten.
Sluw liet Mug het eerst mondjesmaat toe
zodat er als het ware een stuwmeer ontstond
waar hij plots en teder zijn wonderdolk in prikte
als was het een luchtbel….
en wonderjawel…
’t sappig stroompje kwam op gang.
Aanhoudend zong Mug Donderwolk
alle voorouderlijke noten op zijn zang
om de droomstroom te bestendigen,
nu kon het feest van het geestige beest
een volle aanvang nemen,
het geestige geneest.

Versuchskaninchen


De Sapiensen waren
relatief gezien
toch nog maar een vrij
recent product,
wellicht enige eeuwen
te vroeg uit
de hoge hoed op
de biologische markt
gebracht als voorlopig
prototype…met,
zeg maar gerust nog
aardig wat kinderziektes
en hinderlijke systeemfoutjes
in de bovenkamer.

Welk weldenkend dier
zou niet zeggen:
Dit is bij de konijnen af?

Kon die fabriek niet beter
de kinderzieke exemplaren
terugnemen en inruilen
voor ‘n verbeterde versie?
Of bevinden we ons
als ‘Versuchskaninchen’
nog in een kwetsbare
ontwikkelingsfase, op zoek
naar een werkend prototype
overgeleverd aan dit wonder-
fokprogramma der evolutie.
En pas bij goed resultaat
een eventuele feestelijke
herintroductie…

Beste fabrieksmedewerker
afdeling Expeditie,
Ik ben beschikbaar,
u kunt mij thuis gratis & onder
kantooruren komen ophalen
voor grondige revisie
of integrale herbouw…
want ik kan nu wel even
eeuwig of enige tijd zonder.
Er te zijn geweest
was al ‘n beregoed wonder
boven wonder.

Nasa

Nasa heeft eindelijk geen enkel
bewijs hebben gevonden
voor Ufo-toerisme.

Vakantiebestemming Aarde
blijkt toch voor vele Aliens
een No Go Area.

Welk buitenaards wezen bezoekt
vrijwillig ‘n toxische dystopie
als je ook direct naar de Zon kunt.

Aardlingen zelf gaan hooguit
naar de maan, en proberen
daar ijskoud het massatoerisme
van de grond te krijgen,
al dus Nasa.

Palet

Gisteren is mij overkomen als een slechte film. Vandaag ben ik deze dag zelf dus maar eens gaan schilderen, ik had nog wat oude verf liggen…
De belevingshemel heb ik al in blauwen opgezet zonder onderschildering, geen tempera. Nu ben ik met aardekleuren een bodem aan het kwasten. Met het paletmes druk ik de grondverf stevig vast in het tafellaken. Een dag moet wel lekker kunnen staan, op vaste grond. Ik laat de hemel horizonloos in de aarde overlopen als een soort niemandsland tussen hemel en aarde.
Het ziet er al met al uit als een aardig begin van de dag.
Ik overweeg om het zo maar te laten…en het schilderij in te stappen om het gaandeweg van binnenuit te voltooien? Men moet weten dat ik helemaal niet kan schilderen en dat ik daarom juist doe. Iets doen wat ik niet kan, daar is het mij om te doen. Zonder enige voorkennis, censuur of schaamte handelen is hoe ik mijn dagen wil beleven.
Wat een dag… Ach, nu zie ik achteraf pas, dat ik vergeten ben om het doek op te spannen en loop over de ontstane plooien zo de hemel in, mijn schoenen komen onder de verf te zitten.

Wilde Paardebloei

Waarom niemand opkomt voor het recht
om in anonimiteit te mogen leven
mag niemand verwonderen.
Waar brutalen de halve wereld hebben,
krijgen ze van mij de andere helft
er gratis bij…
Zolang mij de ruimte wordt gegeven
om in vrijheid om ongedefinieerd te blijven,
oningevuld en onbepaald te leven
zonder vergunning van wie dan ook…
voor wat dan ook.
Zonder te worden gedetermineerd
door een of andere gek als een Linnaeus,
die mijn blaadjes telt, mij ongevraagd
voor eens en altijd met een naam opzadelt…
(als een wild paard dat moet worden getemd)
Mijn stamper en meeldraadjes uittekent en beschrijft,
mij aan mijn stengel uit de grond ontwortelt,
in een herbarium plet, mijn zaden verzamelt in doosjes…
en dan denkt iets van mijn wezen te hebben begrepen.
Laat mij ‘n onontdekte diersoort blijven
en voortwoekeren in en over de aarde…
alleen het eenmalige is van waarde.

Bardo


Tijdens zijn leven had Franz K. alle achtbanen, reuzenraderen en kermisattracties zorgvuldig weten te vermijden. Vandaar dat het nogal een verrassing was toen de ‘rollercoaster’ van de dood hem ongevraagd een gratis ritje bood. Het begon plots…met een noodgang die tunnel in, waar rondom ‘n kaleidoscopische lichtshow…om te eindigen…klots met een droge plons in dat warme bad van licht. Tot zijn preutse schrik merkte K. dat hij geen zwembroek aan had…en bij nader inzien zijn hele lijf was vergeten aan te trekken.
De alomtegenwoordige engelachtige aanwezigheid keek, alles goedkeurend, kennelijk nergens meer van op, laat staan van de integrale naaktheid van K.
Het oriëntatievermogen van Franz was buiten werking door het feit dat er geen onder of boven te onderscheiden was en dankzij ’n chronisch gebrek aan zwaartekracht, geen voor of achter, geen links of rechts. Alles hier bevond zich hier binnen, geen buiten te bekennen…het leek warempel het leven zelf wel…
alleen een beetje lichter van gewicht…

Niets aan te doen


Waarom mensen er niets aan kunnen doen…komt simpelweg
door het gegeven dat ontspannen geen daad is,
overgave geen actie… Omdat loslaten geen plan heeft,
verwaarlozen geen strategie kent.

Omdat braakliggen de natuurlijke staat is
van alle levende wezens. Een natuurlijke orde is lukraak
als bladval in een herfstbos, een schijnbare chaos,
maar in fijnafgestemde ecologische balans

Over geen opvattingen kan niet gediscussiëerd worden.
Afwezigheid van opvattingen kan niet worden beredeneerd.

Toch zou de natuurlijke orde het meest gediend zijn door
zorgvuldige verwaarlozing, overgave, ontspanning, loslaten,
in rust laten braakliggen wat is….

Er is niets aan te doen.

Oberette

Na een ochtend wilgensnoeien waren we bezweet en rozig van de winters frisse buitenlucht. We hadden echt zin in een veel te dure kop koffie en om weer eens ouderwets genegeerd en onbeschoft behandeld te worden. We hoefden niet lang te zoeken in de opbouwbuurt naar een café-achtig zaakje dat tijdelijk was upgepopt.
Al onze wensen kwamen spontaan uit. Het bestond dus nog…
We werden inderdaad op al ons gewenk niet bediend. De oberette keek feilloos langs ons heen afgewisseld met een bezeten blik op haar beeldscherm. We genoten van het gezelschap, heerlijk die sociale dynamiek…in de wetenschap dat genegeerd worden het bewijs is dat je niet onopgemerkt bent gebleven.
Leuke schreeuwende kinderen in modieuze outfitjes namen het moedig op tegen de muur achtergrondmuziek… ze denderden gezellig door de tent. Hun ouders en grootouders, zonder uitzondering jonge en oude urbane professionals zaten geanimeerd op hun sociale mobieltjes berichten te sturen. Je kon kennelijk niet vroeg genoeg je kinderen loslaten, zodat ze ervaringen en aanvaringen konden opdoen. Onderwijl waren we getuige van vele bestellingen die rondom ons met vermakelijk grote tegenzin geserveerd werden. Toen we na enige consternatie onze buurconsument aan probeerde te spreken over de gang van deze zaak…meneer had oortjes in en gaf ons te kennen dat we hem hadden gestoord in een intiem gesprek… werd ons geagiteerd duidelijk gemaakt dat we alleen via de app met QR-code onze bestellingen konden plaatsen. Geweldig, in wat een grappige tijden leven wij, in de veronderstelling dat we genegeerd worden, terwijl de vooruitgang ons permanent ten dienste is.
Voldaan en verzadigd namen we de achteruitgang, uiteraard nadat we onze excuses aan onze buurman hadden aangeboden voor het feit dat wij bestonden. Waarschijnlijk hoorde hij het niet eens, zijn oortjes zaten er alweer in.

Verzeldzaming


Na het wonder van de eerste keer lijkt de beleving te
vervlakken tot iets banaals alledaags.
De tover lijkt er van af te slijten
door mechanische herhaling.
Om de magie van de eerste keer tot leven te wekken
kun je het ritueel van de laatste keer toepassen.
Wat je ook doet, doe het voor het laatst,
alsof je er straks niet meer bent. Handel bewust naïef
vanuit beginnersgeluk, vergeet alle voorkennis.
Je weet nog steeds van niks.
Dit is het ritueel van het eenmalige.
Herhaal nooit iets op dezelfde manier,
betrek steeds het nieuwe van deze eenmalige gelegenheid.
Dit heet, alleen voor vandaag dus, het eenmalige verzeldzamen.
Zie de hond, mens, steen of plant niet als de zoveelste,
als: voor jou tien anderen, maar als deze ene unieke,
die maar een keer voor komt en daarna nooit meer.
Alles is en blijft een geestige verschijning in het huidige.
We leven maar één dag…daarna sterven we van de slaap.

Vieren en delen


In de dystopische belevingswereld van Franz Kafka
was de ultieme nachtmerrie dat men tijdens vredige nachtrust
plots zou veranderen in een afzichtelijk insect,
om daarna als ongedierte te worden verdelgd
en opgeveegd met stoffer en blik.
De huidige nachtmerrie, die ons nu wordt voorgeschoteld
als een wensdroom, bestaat uit de dreiging van instant roem…
of je wilt of niet.
Wie vredig in de weldadige schaduw van anonimiteit wenst te
leven kan bij toverslag tot een beroemdheid worden omgetoverd…
roem desnoods op basis van bekendheid.
Er lijkt voor de naïeven onder ons nog wel iets aantrekkelijks
in te zitten zolang roem nog de kwaliteit heeft van het vieren
en delen van het ware, het schone en het goede…
Ware het niet dat roem bij blikseminslag kan omkeren naar het
slechtste, het lelijkste en het meest leugenachtige wat de mens
helaas zo menselijk maakt.
Waarbij de massa zich handenwrijvend verzamelt op het plein van
de wereld om getuige te zijn van het vierendelen van de
beroemdheid.