Een twee drie vier vijf
zes zeven acht negen tien
elf twaalf dertien veer Kiku
een twee drie vier vijf
zes zeven acht zeven zes
vijf vier drie twee een Tojo
een nul twee nullen
drie keer nul blijft nul helaas
en gelukkig maar Ozamaki
tellen van lettergrepen
zo besmettelijk
zowel Tojo als Kiku
zijn gaan dichten
holy haiku wat een ramp
wat is kunst kunstmatig
nu kunnen ze niets meer
normaal verwoorden
tellen of niet te tellen
dat is hier de vraag
zonder te tellen
tel je niet mee
rekenen we dit ook goed?
of is het mij om het even?
een sliertje Udon
oplossend in kosmische soep
zie daar zwemt de mens zich weg
in het onverdwijnbare
Osho Ozamaki uit: ‘Meer Manke Verzen’, Futonpress 2017
(Udon: Japanse noedels)
op zoek naar een thuis
is men de weg kwijt
toerisme is de weg
van de vele omwegen
steeds verder van huis
het heet vakantie
een gids bereist het gindse
zittend op zijn futon
Osho Ozamaki uit:’Meer Manke Verzen ‘, Futonpress 2017
aan de rand van het
Aokigahara -bos
vond ik Tokyo Joe
een vuurtje vroeg hij
voor zijn laatste sigaret
ik zei bewaar hem
je hebt een heel leven
voor je die laatste rook blaast
jij bent een vulkaanman
Tojo lachte zich tranen
om deze oude papierprikker
hoe of ik heette?
Ozamaki Osho
maar prik mij niet er op vast
ik luister naar elke naam
hoe heette de roker?
die naam vergeet ik liever
waar ga je naartoe?
wie de weg kwijt is
die kan hier gids worden
Fuji wachtte lang op jou
zo kwam Tojo thuis
de vulkaan vond zijn rustplaats
zijn allereerste
Osho Ozamaki uit: ‘Nieuwe Manke Verzen’, Futonpress 2017
(Aokigahara: berucht zelfmoordbos bij Mount Fuji)
salamandertje
zo jong al op de lelie
fragiel doorschijnend
heb je wel alles
binnen dit ene huidje
weten te stoppen
maagje, hersentjes
botjes, één ruggengraatje,
één kloppend hartje
ach, bijna was je
die kleine ziel vergeten
opgelucht zucht het
Osho Ozamaki uit: ‘Meer Manke Verzen’ ,FutonPress 2017
als achtjarige begon hij
het Bonsai-bevrijdingsfront
’s nachts ging hij op pad
uit doodse tuinen
werden boompjes ontvreemd
van dwangbuis ontdaan
herplant in het bos
vierden bevrijde wortels feest
juichende takken alom
‘de bonsaibende’
opereerde ondergronds
werd nooit opgepakt
nu komt dit aan het licht
de goede werken zijn verjaard
bomen groeiden groots
bejaard achtjarig
helpt hij bonsai-mensen uit
die veel te nauwe pot
het bodemloze
verschaft verse bestaansgrond
lukraak is hun bloeiwijze
zeer vreemde vruchten
bevolken het mensenbos
het weet niet wat zich proeft
Osho Ozamaki uit: ‘Meer Manke Verzen’, Futonpress 2017
sinds Tojo’s hondje
op Fuji’s huid loopt
prik ik meer keutels dan vuil
ik moet bekennen
haar keutels zijn zo wit niet
als de sushi die
zij het liefste eet
Tojo bewaart graag
zijn favoriete sushi voor haar
uit zijn mond gespaard
overtuigd als hij is
dat zij de Kami’s bewaakt
ik geloof dat niet zo
ik weet wel beter
in elk hondje woont
dezelfde Kami
van mij krijgt ze
zalm-sashimi
heilige kak
Osho Ozamaki uit:’Meer Manke Verzen’, Futonpress 2017
leegte wordt niet
voor vol aangezien
als een ruime mondholte
sabbelt ze vredig
op de tienduizend dingen
als een onzichtbare tong
aan zoete zuurtjes
stil kosmisch gesnoep
niets smaakt zo
als dit
voorproefje
Osho Ozamaki uit: ‘Verse Manke Verzen’, Futonpress 2017
scheert Tojo zich zo goed ?
laat hij zijn baard soms niet staan?
of had hij nooit haargroei?
zo kaalgeboren
geen haar op z’n hoofd dacht ooit
aan Bashõ’s kikker
de oude vijver
zit nu vol met donderkopjes
onbehaard geluk
er gloort een toekomst
vol met oeverloos geplons
feest in Bashõ’s geest
Osho Ozamaki uit: ‘Verse Manke Verzen’ , Futonpress 2017