Schele ogen zien wel meer,
maar niet veel beter.
Die kijkt met zijn rechteroog,
zei de meester,
zo in je linker broekzak,
zo scheel is die vent.
Kijk dan liever met één oog
of met ogen dicht
meester had een goede kijk
zelfs toen hij later
dat glazen oog kreeg
waarmee hij knikkerde
wij kinderen keken
onze ogen uit:
nog een potje meester!
Val in geen enkele categorie.
Beantwoord geen verwachting.
Bevestig niet wat evident is.
Wees ondefinieerbaar eigen aardig.
Liever onbegrepen sterven dan
een doodgedefinieerd leven.
Verklaringen zijn een effectief slaapmiddel,
ze inspireren om niet te blijven verwonderen,
om niet te blijven ontdekken,
ontdekken dat je nergens iets van snapt.
F. Wildesheim
Photo:JelleTouw©️2019
Photo:JelleTouw©️2019
Je vossevacht waaide
in de Picardische wind
haar fiere ademvleugen.
Die vacht was onze thuiskust
in de zee van zomaar zijn
waar we ook waren.
Dat blijft zo…
Dat blijft zo waar…
Dat blijft zo waar je nu ook bent…
Ons bonte beestje.
Elke wind is nu jouw vacht,
waar wij ook maar los lopen, daar…
Photographie:JelleTouw©️2019
Oh my dier skatteliefie.
My skip is gesink in jou see.
Ek nie kon nie swem nie, ek is versuip
in jou traantjie, ach skattielief.
Oh my lyf, lief skattiedier
ek is verteer in jou maagsappies.
Jy het mij opgedrink in jou hemelbuik.
Ek nooit nie meer weerom kom nie.
Ach my lief skattediertjie
ek ben nou vir ewig jou gewor.
Kyk door jou oogies, proef jou tonglappie sagt.
my siel bly stilsaam in jou
lief dievehart
elkeen dag en naggie.
Franz K. had mij des middernachts van mijn bed gelicht en gedwongen tot een nietsvermoedende wandeling. ‘Doe alsof je naïef bent‘ ,instrueerde hij mij indringend. Zijn inktzwarte haar glansde bijna blauwachtig in het maanlicht. Het verwonderde mij steeds weer als hij mij hiertoe dwong, want hij had geen enkele macht over mij, toch deed ik precies wat hij mij opdroeg. Wellicht was mijn naïviteit een aangeboren natuurtalent waarvoor ik geen enkele moeite hoefde te doen? We volgden een lange maanbeschenen beukenlaan. De beuken hielden als zuilen plechtig de wacht.
Franz greep mij behoedzaam aan mijn arm en leidde mij linksaf dwars door een coniferenhaag. Nu stonden we op een open plek voor een groot verbodsbord dat dankzij he5 maanlicht goed te lezen was. Samen spelden we het opschrift, als een tweestemmige litanie:
“Streng verboden dit te lezen, zeker op dit uur. U hoort in bed te liggen in een droomloze slaap. Wie dit leest is dus in overtreding. U hebt zich onrechtmatig buiten de verharde paden van de droomloze slaap begeven. Keert terug op uw schreden, leest niet verder om strafvervolging te voorkomen!… Artikel 888 ”
De hand van Franz K. die nog om mijn arm geklemd zat begon nu vreselijk te trillen en te beven. Het kostte mij moeite om hem enigszins tot bedaren te brengen en de terugweg naar huis te vinden. Franz kroop nu bijna naast mij, als een dier huiswaarts. Thuis stopte ik hem in, in mijn verlaten bed en zong geruststellende liedjes voor hem tot het trillen stopte. Ik kon de slaap niet meer vatten, laat staan de rest.