Het is feest in de kruinen,
feestversieringen vatten vlam.
Zo begint de mooiste vernietiging
in sierlijk & terloops gedwarrel.
Om ritselend in rond te struinen,
groen wat prachtig om het leven kwam.

In geen velden of wegen…

In geen velden of wegen…

Toch dit zien.

Dit zien heet niet

in geen velden of wegen…

In geen velden of wegen…

(Vrije vertaling van mussengetjilp, ongeautoriseerd)

Je voedde als kind uit het nest gevallen musjes op, of was het…als kind uit het nest gevallen voedden musjes jou op?
Er was in ieder geval een sterke lotsverbondenheid.
Daar zat je, blij met je bijna dode mus.
Je pincet met broodpap, gevuld met vliegjes en een wurm.
Ze zaten beverig in je hand, sliepen in je warme hals,
poepten op je kussen. Je hield heel wat mussen in leven.
Wachtend op het eerste voorzichtige Tjilpje, dan mochten ze weg…ze gingen niet, ze bleven steeds terugkomen in de loop van je leven.
Getjilp werd een lied van bevrijding.
Je hart kreeg er vleugels van.

Na mijn ontmoeting met de vogelaar wilde ik weten wat het woord tjilp betekent.
Gelukkig kende ik een hondhoudende buurman aan de andere kant van de wijk die amateur-etymoloog is. Hij lijkt er veel vanaf te weten, tenminste…je komt soms niet meer van hem af als je hem op straat treft. Etymologie is een potentiële tsunami van taalverbanden.
Toevallig snuffelden onze honden gisteren aan elkaar en ik vroeg hem op de man af:
‘Wat betekent het woord Tjilp?’
Hij liep onmiddellijk leeg:
‘Tjilp betekent Ook…misschien wel het mooiste woord in het gehele taaldomein!’ ,zei hij opgetogen.
Hij deed verder geen pogingen om het fonetische gat tussen de beide woorden te dichten…’dat is het minst interessante aspect van deze wetenschap’, besliste hij soeverein.
‘Hoe kom je in hemelsnaam van Tjilp op Ook?’ ,vroeg ik hem bijna verwijtend.
‘Kijk, dat is nu het mooie van etymologie, dat het onbegrijpelijke verklaard kan worden…
In de hoedanigheid van Ook kan het woord Tjilp dus van alles betekenen…want Ook betekent eveneens…Ook beaamt dat wat er is!’
‘Dus een mus zegt de hele dag Ook tegen de wereld?’ ,stelde ik hypothetisch.
‘Zeker weten, mussen beamen de wereld zoals die is, wat er ook gebeurt, ook…Ook…Ook!’
‘Wonderlijke gasten die etymologen’ ,dacht ik terwijl ik naar huis liep.
De mussen tjilpten in het heesterbosje. In frivole overpeinzing overwoog ik het verband met wat de vogelaar vertelde en kwam tot de slotsom:
‘Mussen verkondigden dus de weg van Ook.
Mijn verse overtuiging werd bevestigd door instemmend getjilp.

‘Wat betekent de Tao Teh Tjing dan?’ ,vroeg ik als een bedelend jong vogeltje aan de vogelaar.
‘Tja, wat betekent dat…weet jij dan wat getjilp betekent?’ ,gaf hij terug.
‘Nee, maar waarom luisteren we er dan zo graag naar?’ ,bedelde ik verder.
‘Omdat het zo mooi is, zo onbegrijpelijk mooi!’ ,zei de Chinese vogelman met heldere blik.
‘Het is natuurlijk maar bij wijze van tjilpen dat ik dit zo vertel, dat begrijp je toch’?’ ,voegde hij toe.
Inmiddels hoor ik alleen nog maar getjilp in wat er gezegd wordt.
Zo…onbegrijpelijk mooi.

Ik vroeg aan de Chinese vogelaar wie of wat de Tao nou eigenlijk is. Hij had een enorme verrekijker, dus ik dacht: ‘Die ziet vast meer dan ik’. 
Hij was net klaar met het afvinken van vreemde vogels en wees naar een plas op de grond voor ons en legde uit:
‘Kijk…Lau-tse is een musje…zo onopvallend, niemand merkt ze op terwijl ze de hele dag de Tao Teh Tjing tjilpen, onder het gebadder in een ondiep plasje op het grindpad’.
‘Ik zie geen musje!’ ,zei ik.
‘Klopt, ze vlogen net weg, maar hoor je ze niet tjilpen?’

RQ-60 , mijn personal RoboQoach praat nu al een uur op mij in. Ik moet blijven zitten volgens protocol op straffe van sancties…regulerende implantaatmodules.
RQ vertelt dat het Algoritme van Staat nog niet boos is maar wel erg verdrietig en teleurgesteld vanwege ‘mijn’ weer niet gehaalde targets.
De monitorbots hebben objectief vastgesteld dat ik slordig gedrag vertoon, onoplettend en frivool bezig ben met onmeetbare bijzaken…
Ik had toch vrijwillig het contract geaccordeerd met mijn iriscopie, voor mijn eigen bestwil en mij gecommitteerd aan de targets van the United State of Being Submissive.
Ik knik mechanisch gedwee, voor de vorm. RQ is erg gesteld op vormelijkheid, scant elke lichaamstaal die ik vertoon en zaagt maar door. Hij gaat vast het hele traject opdissen om mij nog ‘on track’ te krijgen en dan mag ik nog dankbaar zijn ook…
‘Wat erg voor je Arkyou, dat ik je zoveel verdriet laat voelen, dat moet heel naar op je harde schijf of voel je met je moederbord?’ ,vraag ik.
Even stopt RQ ,verstoord door mijn onbegrijpelijke vraag.
Verdrietig… natuurlijk weet ik dat het verdriet van Arkyou geprogrammeerd is als onderwerpingsstrategie, ze denken te weten hoe de mens in elkaar zit, als besturingssysteem tot nullen en enen gereduceerd.
Boos zal RQ nooit worden, hij dreigt er alleen mee, boos is niet geconfigureerd ….dat werkt niet bij ‘mensachtigen’. RQ zal eerder bevriezen en ijskoude afpersingstechnieken gaan inzetten. Dat technocratie en maffiamethodieken zo synoniem zouden worden had niemand durven vrezen, achteraf gezien kon het uiteraard niet anders, zo evident voor elkaar voorbestemd, hetzelfde mechaniekje.
Het target dat elk middel heiligt. Vreemd of niet, dat het woord sancties van sanctus stamt, heilig?
Vroeger kwam de programmatuur van de religie, tien geboden, nu is er de één en nul-technocratie. Geen dictator, alleen het Data-dictaat.
“Mensachtige” ,dat is mijn nieuwe juridische status, gelijkgeschakeld met het dier. In plaats van de dieren mensenrechten te verlenen kreeg de mens dierenrechten, een downgrade.
Alleen mensachtigen met A.I.implantaten krijgen privileges die de USBS dienen.
Ik hoor niet meer wat Arkyou aan voorwaarden afwerkt.
Ik denk alleen maar aan het moment dat ik sluiting veroorzaak in zijn electronisch brein door mijn glas water in zijn centrale censor te gooien… ik zal dan meteen door het luchtrooster moeten verdwijnen uit het zicht en buiten bereik van het Ministerie van Detectie. Onderduiken zonder adres. Asiel zoeken in het onzichtbaar zijn.