Voor de nieuwsindustrie waren ‘beren op de weg’ nu eenmaal het beste verdienmodel.
Hoe meer beren op de weg hoe beter. Het nieuws creëerde dagelijks files van beren op
alle door en toegangswegen. Het leek erop dat er steeds meer beren in het verweer kwamen tegen het gangbare menselijke verkeer.
De publieke opinie vond het burgerlijk om ongehoorzaam te zijn en dat die berenmenigte zich helemaal niet op wegen mocht begeven. Dat ze dat toch deden leverde veel gespeelde verontwaardiging op.
Het ging de verweerberen namelijk alleen maar om een detail, namelijk: het recht op voortbestaan. Een fictief recht dat helemaal niet leek te bestaan, in geen enkel wetboek.
De brutale beren negeerden ijskoud de verboden van de rechter, omdat ze zich sterk maakten voor het algemeen belang, al moesten ze daarvoor hachelijke ontberingen doorstaan. Iedereen stond erbij en keek ernaar…Hoe die beren….
Onontbeerlijk.

Geachte excellentie,
U draait, maar wij vragen:
Waarom geldt dezelfde wet voor uw soort anders dan voor andersoortige
mensen?
Het spijt ons excellentie,
maar u draait steeds dezelfde onoprechte mantra af, daarom wij blijven u
vragen:
Waarom mag uw soort betaalde lobbyïsten inzetten om de eigen
deelbelangen veilig te stellen, als de rest geen toegang heeft tot de
heersende macht?
Helaas excellentie, U blijft draaien en wij blijven vragen:
Waarom alleen degenen die de financiële middelen hebben toegang krijgen
tot het recht?
Geachte excellentie,
U draait steeds meer door, wij vragen u om vrijwillig te vertrekken.


-Toch mooi zo’n stroomstoring!
-Kijkt nou toch es…daar de Grote Beer…
-Waaro?
-Nou daaro…en dat hele ding, hoe heet ie ookalweer…
-Bedoelje het restaurant van de Euromas?
-Nee gek, dat… heet Steelpannetje toch?
-Oh dat, zegt dat dan..steelpannetje!
-Is toch schitterend?
-Zeker wete…mooi plafonnetje hoor…mag
alleen wel es worde gewit… nietdan?

-Toch doet het je wel wat…
-Wat nou weer joh?
-Nou…dat heelal…dat zeg ik!
-Wellek heelal?
-Kijkt dan zelf es uit je doppen!
-Ach, hoort hem nou, kapitein Kurk ziet ze vliegen…
dat zootje planeten zeker?…dat meen je toch niet…
-effe serieus nou!
-Ja hoor, tranen van gevoel biggelen over m’n smoel.

-Wat…? loopt jij hier nou een beetje te janken, gekko?
-Nee joh, geintje!
-Ach gast, loopt toch naar de maan met je platvoeten.

(Beeld:  aBiogenesis , Markos Kay, Colossal)

Fragment van het gesprek tussen Baron de Lahontan, vertegenwoordiger
van de Franse kolonisator in Canada met Chief Kandiaronk (1649-1701)
van de Noord-Amerikaanse Huron Wendat-stam. Kandiaronk had als een
van de weinigen inheemsen Frankrijk bezocht.
(uit ‘Het Begin Van Alles’ David Graeber en David Wengrow)