Weffol biede ree fol bedde 3x
Neffe kowe weej voreffe konne zee
Fotstu medde sanni wedde fodde bedde…

Deze tekst op lukrake melodie blijft nu al dagen in mijn hoofd hangen als een dierbare oorwurm, waarom weet niemand. Het is afkomstig van de langharige cultband ‘The Phonetics’ uit de jaren 60. Hun bekendheid werd bemoeilijkt omdat hun naam bewust steeds anders & verkeerd werd gespeld op affiches:
Du foonettix, Thufeaun Ethics, Devoon at X.
De groep bestond uit louter dyslectici met een overrompelende muzikale fantasie en dito tekstbehandeling. Hun teksten (Ivan Hilly) waren pure klankpoëzie, maar dan zonder de Dadaïstische Kunstpretentie.
Ze hadden de ongewone gewoonte om elk concert de nummers van de plaat anders te spelen, iets wat in de popmuziek eigenlijk onvergeeflijk is. Het publiek moest tijdens het concert zelf maar actief op zoek naar herkenbare noten van de songs die alleen op plaat in een coherente vorm grijs gedraaid konden worden. En dat grijsdraaien gebeurde ook, op grote schaal want het was ontegenzeggenlijk de meest fantastische muziek. Andere popmuziek stak er maar schraaltjes bij af, waar clichématige deuntjes in 3 minuten 40 keer herhaald werden alsof het doel een openbare hersenspoeling is.
Zo niet bij the Phonetics, die speelden alles ‘at random’ in de vrije geest van het moment.
Ze brachten helaas slechts een aantal zeldzame & iconische platen uit die alleen nog antiquarisch te vinden zijn. De producers van platenmaatschappijen werden helemaal gek van deze gasten:
Pete Wallstone: drums en mixed media, Kevin Kowalsky: keyboards en tambourine, Burk Hawkings: vocals en guitars, Will en Ivan Hilly: lyrics, backingvocals en randomized moving around.
De heren zijn inmiddels hoogbejaard en onbehaard. Wie kent ze nog en hun vergeten nalatenschap?

Bor is uitgetest. Hij bleek een corrupt karakter te hebben, dat wil zeggen:
de editor ofwel het opmaakprogramma ofwel Bor van Geenen in eigen persoon.
Het probleem bleek: de corrupte karakters.
Toen webmaster Joe King deze diagnose voorlegde aan Bor was de opluchting groot. Want Bor kan zich moeilijk een corrupter karakter voorstellen dan zichzelf.
Want wie leent zich voor alles en nog wat, wie kruipt in welke huid dan ook…
Wie wisselt even makkelijk van jas als van identiteit?
Altijd prettig wanneer jijzelf het probleem bent, de oplossing is dan nooit ver weg.
Ongeveer even groot was dan ook de teleurstelling toen Joe King de nodige
toelichting en context gaf. De corrupte karakters betroffen bepaalde lettertypes
met kapsones, bijv. de klinkers met trema, umlaut of andere hoofdversieringen, percentageteken, double slash etc.
Deze types blijken soms te etteren en de gezellige opmaak te verpesten.
Bor zag, enigszins voorbarig, de bui al hangen dat hij deze corrupte types beter
niet meer kon opvoeren binnen zijn tekst.
De opluchting was dan ook afdoende toen webmaster Joe Bor geruststelde
en hem stimuleerde om vooral veel corrupte karakters te misbruiken.
Dat zou hen leren zich te gedragen en zich dienstbaar op te stellen.
Vooralsnog wil Bor hier niet meteen de goden verzoeken.

De redactie is Joe zeer erkentelijk voor zijn editoriale bemoeienissen!

En Bor doet wéér een stapje!

Het riool werkt als een barometer van de menselijke stofwisseling,
met als nuttige bijvangst: Inzicht in de algemene geestelijke gesteldheid.
Dagelijks doen waterzuiveraars scheikundige analyses met rioolmonsters.
Ze meten heel precies, vele decimalen achter de komma: hoeveel cocaïne,
xtc, heroïne, hasj, paddo’s, medicijnen, antidepressiva, slaapmiddelen en
asperges er dagelijks genuttigd zijn.
Uit deze empathische analyse komt de gemiddelde burger naar voren als
een doorgesnoven, slapeloze, depressieve, verdovingzoekende medicijnverslaafde,
die elke lente op grote schaal asperges eet. Vooral dat laatste geeft jaarlijks
een akelig zurige stank aan het rioolwater. De uitdaging voor de waterzuivering is:
Hoe haal je dat dubieuze aroma er weer uit om kraanwater weer smakelijk te maken.
Door er chloor aan toe te voegen? Zoals vroeger in Botlekgebied rond Pernis,
onder de rook van de olie & plasticindustrie. Bij ons thuis dreef er altijd een
gezellig grijs vlies op het kopje thee. Wat een metalige bijsmaak gaf aan Earl Grey.
De ramen hielden we angstvallig dicht om de stank buiten te sluiten. Onze familie
uit Amsterdam nam jerrycans water mee met zacht NoordHollands duinwater,
dat uiteraard naar Jerrycan smaakte.
De chemische wetenschap is inmiddels zeer ver gevorderd.
Er is decennia hard gewerkt aan de ‘Homo Chemicus’ , ‘de plastic mens’
Ongeborenen dragen nu al plasticgruis in hun placenta.
Als plastic al in ons bloed zit dan kunnen we er gerust van uitgaan
dat al het andere restafval ook in al onze organen rondwaart.
We hebben het altijd al geproefd, maar we hebben het nooit geweten.
Maar wat doe je eraan? Je kunt toch moeilijk geen asperges meer eten?

Verveling is perfecte brandstof voor spelen en staat garant voor permanente evolutie van het spel. Want ook spel kan gaan vervelen en voorspelbaar worden.
Hoezo zoeken naar inspiratie of naar muzen voor briljante ingevingen als verveling de heilige bron is van creatief vermogen.
De verveelde speler verandert het spel om zichzelf uit te dagen, te vermaken.
En moet hij zelf daarvoor veranderen van vorm of identiteit?
Geen probleem, hij is maar een pion die elke rol kan spelen.

Als evolutie spelen is dan moet de eerste speler zich wel goddelijk hebben verveeld toen er nog niets was om mee te spelen. Als autodidact creëerde evolutie haar eigen speelgoed.
De stukken in het evolutiespel zijn ongeëvenaard gevarieerd van aard en verschijningsvorm.
Spelen kent geen einde, geen prijzen, geen winnaars, het is zichzelf genoeg en een genoegen.

En wie er in slaagt uit te sterven wordt bijgezet in het Pantheon van Darwin.

Wetenskap kan net nie ondek nie
daardie vertroue is ‘n subjektiewe lewende wese.
dat zonder ‘n liggaam alle selle van liggame kan binnendring.
Vertroue is die meest belangrike wese van die subjektiewe domein.
Die kern van vertroue maak ‘n verband met alles binne en buite.
Die wese gee homself weg aan wat daar is en wat nog nie.
Sy reproduseer en skep blindelings te vertrou.
Uit vertroue wonder u miskien of daar verskillende wesens is.
Of is vertroue die enigste wese?
Waar sy haarself manifesteer, die liggaamselle feesvier van plesier .
Die fees van meer as die som der delen.
Sommige mense is bang vir hierdie intieme vreemdeling.
Hulle vertrou hulself nie.

De wetenschap komt er maar niet achter dat vertrouwen
een subjectief levend wezen is, dat weliswaar zonder lichaam,
in staat is om alle cellen van lichamen te doordringen.
Zij is het meest wezenlijke wezen van het subjectieve domein.
Het wezen van vertrouwen maakt verbinding met alles, binnen en buiten.
Het wezen geeft zich weg en schept zo vertrouwen,
zo plant ze zich voort in wat er is… en in wat er niet is.
Vanuit vertrouwen kun je je afvragen of er wel aparte wezens bestaan,
vertrouwen is het ene wezen.
Waar zij zich manifesteert daar vieren de cellen feest.
Het feest van meer zijn dan de som der delen.
Sommige mensen zijn bang voor deze meest intieme vreemde.
Ze kennen het niet, vertrouwen het niet.

Status: concept

Dit is een test bericht van de webmaster. Mocht u hiervan een melding
krijgen dan hoeft u geen actie te ondernemen.

Met vriendelijke groet,
Het ondersteunende team van openbaargeheim.nl