Door geheime manipulaties van ‘n ondermaanse of buitenaardse macht?…is er in onze tuin een boom gegroeid. Nu, jaren later groeien er, door duistere machinaties, vreemde vruchten aan de takken. Een geroezemoes van geruchten waart door onze buurt…het zouden appels zijn…sommige verdachtmakingen insinueren dat het om moesappels zou gaan. Deze hypothese wordt later bevestigd door een papiertje waar met een haastige hanepoot een toverspreukje is gekrabbeld dat onder onze voordeur is geschoven. Een oud volksgeloof zegt, dat wie van appels eet daar de gevolgen van zal moeten ondergaan…denk aan de verbanning uit het paradijs. De spreuk leest als een bereidingswijze voor een toverdrank…uren pruttelen op een zacht vuur bij maanlicht, in kruiden gemarineerd… We voelen ons in de ban van een samenzwering… maar wat moet gebeuren moet gebeuren… Willoos voeren wij de geheime instructies uit. Tegen de ochtend dooft het vuur zich. Een verleidelijke geur heeft ons bedwelmd en in haar macht. Ritueel proeven we van de appelcompôte. We ondergaan gelaten het zoetrinsige appelaroma met kruidnagel, kardamom, kaneel en wachten gelaten de uitwerking af.
Ze hebben het op ons gemunt en we weten niet wie ze zijn…de smaak is helemaal het einde. We zijn er geweest.