Criterium

Je hond piest tegen ‘n boombast
bij maanlicht ‘t glinsterende slijmspoor weg,
een spoor dat naar huis leidt…
De slak is echter, altijd al thuis
zoals een steen overal thuis is.

Stel dat je hond trots zijn zelfgemaakte gedichten zou blaffen,
elke klank zou perfect rijmen in ‘n volkomen natuurlijk metrum.

Of stel, dat de slak ‘n ‘theorie van de traagtekracht’ zou poneren
in het achtergelaten slijmspoor, als bewijs van het langzaamste bestaan.

Of stel desnoods dat een boom het idee opvat om de maan te bezoeken
en daar manisch in slaagt, al moeten alle bossen er voor worden gekapt.

Wat zou je dan zeggen? Zou je zeggen: Nou en…of…en wat dan nog?
Of zeg je, misschien moeten we ons criterium toch eens wat bijstellen.
Het criterium waarmee wij gegarandeerd winnen van welk wezen dan ook.
Wat is ons criterium anders dan een onnozele, gênante zelffelicitatie?

Stel dat ‘n boom op de maan kon landen wat was daarmee dan bewezen?
Dat men daar nooit kan wortelen, maar wel vergeefs kan rondzweven?
Dat de slak thuis is gebleven en dat daar geen hond wenst te leven?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *