Het waren de dagen van kurk,
dus over drijven gesproken…
Slaapverkeer stond in stapvoetsrijdende file
tussen de dode apparaten van Teknopolis,
haar blinde beeldscherm toonde
de kelderend beurse notities
die Megalomens deed slinken
tot een geperforeerd springkasteel.
Staarwater zweeg dankzij
de gestolde stroom datalava..
Oerspronkelijk at men hier nog:
Palmenpuree met Aarzelspecht.
Nu moest men zich flink behelpen

met flatersla en blinde vink
met als dessert: geen sinecure.
De klepelgeneratoren sloegen
regelmatig en vergeefs alarm
bij alles wat spuugmooi leek zoals:
ontdooide zomers, droomuitval,
toversterfte, zeevlonders, nomadenvloten
en allerlei bonte letterzwermen van onhandige goden.
Het nietsvermoede zinkhol deed haar intrede,
kwam plekkeloos op audiëntie bij de nekloze vorst
die een echo van zeefresten wilde bolwerken
door gemolken wolken te laten rondvonken.
Een waar staaltje van hogere poogkunde.
Het nekloze verwierf hiermee al eerder vele eischaalprivileges
door met sneeuwinkt het overbodige weg te penselen
op de beslagen ruit van het mysterie
en werkelijk niemand die ook maar ene regieaanwijzing zong…
Over drijven gesproken,
vlak ook de wolken niet uit,
met hun windbuilige vergetelgum…