Professor Samuel Whilstquiver, autodidact, fervent hobbytoerist en quantumfysicus ontdekte al in de jaren ‘90 het energetisch principe om materie te ontledigen. Dat wil zeggen te ontdoen van elke inwendige ruimte. Dat materie voor het overgrote deel uit lege ruimte bestaat is algemeen bekend. Zonder ingebouwde ruimte resteert er slechts een inerte quantumdamp. Volgens Whilstquiver treedt een leegloopeffect op (Imploding Matter) zodra de quanta tijdelijk geneutraliseerd worden, ladingloos. Er blijft een soort etherische mist over van de een zo ‘harde materie’…
Door deze resterende mist opnieuw te laden (Spatial Inflation) zou de materie opnieuw het oorspronkelijke formaat aannemen. Met deze laatste techniek worstelde Whilstquiver kennelijk nog, gezien het enorme aantal verdwijningen van objecten rondom zijn woonplaats Santa Fé. Over nut en toepassing speculeerde Whilstquiver enthousiast over  nuttige toepassingen: bijv. wat dit zou betekenen voor de professionele toerist: zo zou de Matterhorn gedematerialiseerd zo in uw broekzak passen, de Eiffeltoren in een luciferdoosje…Alpha Centauri in uw botaniseertrommel. Reizen zou theoretisch geen tijd meer nemen omdat afstanden gefutiliseerd worden. Elk gewenst toeristisch object zou zo worden geminimaliseerd en naar u worden opgestuurd terwijl u in uw leunstoel blijft zitten. Mogelijkheden waren mindblowing.
Over proefnemingen hulde de Professor zich in stilzwijgen zolang de patentaanvragen nog in behandeling waren. Critici waarschuwden destijds al dat deze implosieve techniek krachtiger is dan alle atoombommen bij elkaar. Men vreest met name voor een kettingreactie. Totale futilisering zou dreigen. Inmiddels reist de hoogbejaarde Samuel alleen nog in de geest, die uiteraard uit niets dan quantumdamp bestaat….damp die zich potentiëel kan samentrekken tot wat dan ook. De patentaanvraag ligt waarschijnlijk in de kluis van het octrooibureau in Albuquerque te verschimmelen.