Het overwoekeren is in volle gang,
het bedolven raken door een permanente aanwas
van literatuur, beeldende kunst, muziek, poëzie…
en minder wenselijk, menselijk afval en vervuiling.

Een meteorietinslag is niet meer nodig,
als destijds met de archaïsche saurussen.
De dominante soort toont een blinde
en levenslustige sneuvelbereidheid.

Zowel de meest sublieme
als de meest verwerpelijke
uitwerpselen van de ziel
verpletteren ons traag, gestaag,
met een imploderende zachte kracht.

Ooit zal ‘iets’ ons verwonderd opgraven
vanonder deze lava van data.
Wat een wonder zou dat zijn:

“Kijk hier…een visueel zintuig, nog nooit gebruikt,
en daar nog een…ach het lijkt wel een tong
, welnee het is een een oor!’

Zal ‘het’ ons leven reconstrueren,
ons tentoonstellen als specimen
van ‘virtueel incontinenten’?

Gevonden of niet, we zullen
sowieso sedimenteren
tot nieuwe bestaansgrond
voor ‘n ongekend bewust wezen.