Het dankwoord van de gelauwerde schrijver bevatte een onthullende stelling:
“We vieren vanavond de fictie, buiten deze deur vindt
er non-fictie plaats, op de gehele planeet…”
Helaas ligt het niet zo simpel.
De gehele ‘buitenwereld’ is niet los te zien van de binnenwereld, perceptie wordt permanent vervormd, aangevuld, gebagatelliseerd, gemanipuleerd door de fictie die mensen in hun hoofd fabriceren.
Zowel onbewust aangedreven door conditionering en identificatie, alsook bewust misleidend ingezet door belanghebbenden om te beïnvloeden.
Zelfs de meest oprechte en eerlijke autobiografie is grotendeels fictie.
Taal is domweg niet in staat om objectief weer te geven zonder de subjectieve context van de biograaf mee te nemen.
Woorden kunnen nooit het feit vervangen,
ze blijven een surrogaat. Taal kan in het beste geval verwijzen naar een directe ervaring, waarbij de taal onmiddellijk wegvalt.
Een richtingaanwijzer is zinloos als je ter plekke bent gearriveerd, zelfs de weg ernaar toe kan worden opgeheven.
Wat vertelt meer over essentie?
Een academisch essay over de natte aard van water of een emmer water in je gezicht?

Het is niet veel anders dan de schijnbare tegenstelling tussen objectief en subjectief.
Het mag toch helder zijn dat elke objectieve waarneming door een subject wordt vastgesteld? Deze domeinen zijn in werkelijkheid totaal met elkaar vermengd.