De geduldige patiënt

Zijn arts noemde hem ‘mijn geduldigste patiënt’.
Hij liet zich het met een brede glimlach welgevallen.
Het medicijn had zulke fijne bijwerkingen dat hij heimelijk besloot om patiënt te blijven. Zijn kwaal was verdwenen, met moeite kon hij zich er nog iets van herinneren. De medicinale bijwerkingen waren goddelijk. Om verzekerd te blijven van
toelevering was hij genoodzaakt zijn kwaal te gaan simuleren, te kreunen en zuchten om niets. Dat ging jarenlang goed, de simulator genoot met volle teugen. Tot de arts op zekere dag met een nieuw middel kwam.
Het oude medicijn was achterhaald en was niet effectief, met het nieuwe middel zou de kwaal gegarandeerd binnen enkele maanden verholpen worden.
De patiënt kon niet anders dan toestemmen, wie weet waren de bijwerkingen nog beter dan die van het oude middel.
Helaas was het tegendeel het geval, de patiënt miste de oude bijwerkingen zo dat hij depressieve klachten kreeg.
Hij smeekte zijn arts om het oude recept weer te verstrekken en bekende openhartig waarom. De bijwerkingen klonken de arts als muziek in de oren, te mooi om waar te zijn. Ook de arts raakte verslaafd.
We hebben bewust ervoor gekozen de kwaal, het middel noch de bijwerkingen met name te noemen om de lezer tegen zichzelf te beschermen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *