‘Het mooiste zwarte verschijnsel ooit is wat mij betreft de nacht…ze is het mysterie zelf…ik ben met haar getrouwd, al mijn geesteskinderen komen uit haar voort’
F.Wildesheim

De zwarte kat, de zwarte rat, de kraai, de raaf, worden van oudsher in een kwaad daglicht gesteld. Zwarte insecten worden als ongedierte gezien. Een akelige en domme term, ongedierte. Alsof deze dieren geen bestaansrecht zouden hebben. Ons menselijk bestaan is ecologisch compleet afhankelijk van insecten.
Dieren zijn sowieso de zwarte schapen van de evolutie. In het christendom is het heel vanzelfsprekend om op dieren neer te kijken. Een schuldcultuur gedijt goed op zondebokken.

Het is geen toeval dat deze dieren in de geschiedenis zijn zwartgemaakt en vervolgd. Het zwarte wordt geassocieerd met zwarte magie, het kwaad, de duivel met zijn zwarte ziel, de pest…de zwarte dood, de zwarte weduwe..doodt haar ‘geliefde’.
Mensen zijn bange dieren, bang voor het onbekende donker, bang voor schaduwen op de muur, bang voor de heks, bang voor spinnen, bang voor de dood, bang voor de duivel, bang voor het zwarte schaap. Angst is een prehistorische traditie, een diep ingesleten gewoonte om het zwarte zwart te maken.

Met een zwart schaap als zondebok lijkt het witte schaap nog witter, nog onschuldiger.
Je zult maar een gekleurde huid hebben en worden zwartgemaakt door mensen die geen innerlijk onderscheidingsvermogen ontwikkeld hebben en hun angsten op jouw buitenkant projecteren. Hoe kun je je tegen zwartmakerij verdedigen?

Het beste wapen tegen discriminatie is discriminatie, onderscheidingsvermogen.
Discriminatie in de beste zin van het woord, waardevrij doorzien.
Onderscheid dat je angsten hebt, maar dat je geen angst bent.
Dan hoeft niemand zich wit te wassen door het donkere zwart te maken.

De mysterieuze nacht wordt vandaag de dag met kunstlicht bestreden, zo heftig
dat de sterrenhemel in stedelijk gebied bijna niet meer te bewonderen is.
Alsof het mysterie met licht vernietigd moet worden.