De open deur

Midden in de woestijn stond een open deur, gezandstraald door de wind.
Zonder muur, zonder deurpost, kaal en versleten.
In de verste verten was geen spoor van bebouwing te vinden.
De deur was in de loop der jaren een vast herkenningspunt geworden voor iedere reiziger die passeerde.

Hoe die deur daar kon blijven staan, wist niemand.
De deur had iets raadselachtigs, hij scharnierde terwijl hij nergens aan vast leek te zitten.
Men had er stilzwijgend ontzag voor, zoals hij daar ongenaakbaar op zichzelf bleef staan.
Wegen vanuit alle windrichtingen kwamen samen bij deze deur.

Het vreemde was wel dat niemand ooit op het idee kwam om er doorheen te gaan.
Simpelweg… door de open deur.
Het verhaal verspreidde zich, dat wie door de deur heen ging zou oplossen en nooit zou terugkeren.
Men huiverde en liep er met een ruime boog omheen.

Alleen de wind durfde.
Wanneer het harder ging waaien, draaide de deur rondjes.
Bij een straffe wind gaf de deur de windrichting aan.
Een reiziger merkte dit op en zei: het is geen deur, maar een windwijzer.
Vanaf die ontdekking werd de deur gerespecteerd en verzorgd.
Het scharnier werd geolied, de deur werd geschilderd.
Er waren zelfs reizigers die speciaal naar de open deur kwamen om te vragen welke richting hun leven moest nemen.
De wind gaf onvermoeibaar antwoord.

De reputatie van de deur nam orakelachtige vormen aan, want elke richting bleek de juiste.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *