Doos

Kijk, dit is nu een kartonnen doos,
ze lijkt zo leeg van inhoud.
Niets heeft ze in zich…
niks eigens behalve zichzelf.
Kartonachtig van kleur wasemt ze
geur van beenderlijm uit.

Bij haar hoekflap is haar huid uitgescheurd…
onderliggend golfkarton ligt duidelijk bloot.
Zelfs door de opperhuid heen voel je de ribbels.
Alsof ze buiten in de regen heeft gelegen
en daarna weer is gedroogd in wind en zon.
Ze zou ook van klei gemaakt kunnen zijn…
dan zou het een knap nagemaakte doos zijn,
een kunstdoos.
Om deze zinsbegoocheling na te gaan
probeer ik haar aan te raken…
maar hoe diep ik ook tast
nergens raak ik haar huid.
Deze doos blijkt echter
bij nader inzien
denkbeeldig…

Deze doos bestaat helemaal uit taal,
ook staat ze niet op een bodem,
die is eveneens denkbeeldig.
Deze doos neemt geen enkele ruimte in.

Ik vertrap nu het woord;
‘Doos’
met de woorden;
‘Mijn Voeten’

tot ze zo plat is
dat ze makkelijk
door de gleuf
in deze
p a p i e r b a k
van 9 letters
past.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *