Ik werd plots aan mijn oor gepakt, over het aanrecht gesleept en met kokend water volgestort. Ook een goedemorgen!
Nu stond ik op de keukentafel uit te dampen, zonder deksel, die lag nog in de gootsteen.
Tot de rand gevuld met kokend water en dat dan op je nuchtere maag. Ik was net zo lekker leeggelopen, waar droomde ik nou ook weer van? Er borrelden nog luchtbelletjes in mijn buik omhoog, geeft een misselijk gevoel. Ik had er al helemaal geen zin om thee te zetten, ik krijg er aanslag van. Nee, dacht ik nog, niet weer Earl Grey, m’n hele bek stinkt ernaar. Het komt mijn neus uit, elke dag lege kopjes te moeten vullen. Kennisoverdracht noemen ze dat. Die kopjes blijven gewoon leeg hoor, hoeveel je er ook in giet. En dan dat eindeloze geleuter aan horen. Wat nu weer? Ik heb te lang getrokken, weer water erbij.
Ze houden van slappe thee.