We kregen een kerstkadobon voor kunst. Op de website konden we het uitzoeken.
Kunstbloemen van echte natuurzijde. Zo natuurgetrouw, niet van nep te onderscheiden. Het kostte wat moeite om de weerzin tegen eeuwig verse bloemen te overwinnen. We zouden ons toekomstige boeket toch ook kunnen doorgeven als ons enthousiasme uitgebloeid was. Het boeket zou zelfs een doorgeefboeket kunnen worden dat vrij door de wereld trok van vaas naar vaas. Een estafette, waarom niet.
We kozen gratis takje voor takje onze favoriete bloemen uit. Dure exemplaren die nooit zouden verwelken. Het maakte weer eens duidelijk dat waarde, zin en betekenis juist gevoed wordt door vergankelijkheid, vermogen om te verwelken, de gave om tot compost te vergaan. En dan liefst niet in een vaas.