De boodschapper was een slecht mens, dat was algemeen bekend.
Die reputatie dankte hij aan het slechte nieuws dat hij bracht.
Toen hij op een goede dag goed nieuws kwam brengen, geloofde niemand hem meer.
Er stak vast iets achter…
Het goede nieuws pakte helemaal verkeerd uit: argwaan en wantrouwen alom.
Waarmee het bewijs voor zijn onbetrouwbaarheid weer was geleverd.
De slechte boodschapper sprak echter de waarheid, het nieuws was werkelijk heel goed.

Hij wist nu dat hij geen enkele moeite meer hoefde te doen om slecht te zijn.
Zijn reputatie stond garant voor een funeste uitwerking van wat hij ook zei.
Was het beter om helemaal geen nieuws meer over te brengen?
Geen nieuws was altijd goed nieuws?
De boodschapper leverde geen nieuws meer af.
Het werd hem niet in dank afgenomen.
Hij werd afgedankt als boodschapper.

Wie was nu de eigenaar van zijn reputatie?
De boodschapper?
Of de ontvangers van het nieuws?
Of brengt reputatie het slechtste naar boven?

Een mens kan nooit aan zijn eigen zelfbeeld voldoen.
Laat staan aan het beeld dat anderen van hem hebben.

Ook de wereld kan aan geen enkel wereldbeeld voldoen.
De kaart kan immers nooit het gebied vervangen.
Wie dat toch probeert leeft in twee dimensies en klaagt dat de wereld niet klopt.