Fabel van de Instrumens

>

Wij zijn.
Wij zijn samen.
Wij zijn samen het orkest.
De dirigent hebben we weggestuurd.
De partituren hebben we weggegooid.
De componisten moesten nu maar eens naar ons luisteren.

Mensen zijn instrumenten, ze klinken spookachtig zo zonder bespeler.
Ze spreken instrumentaal als buikspreekpoppen zonder buikspreker en verzint bij alles achteraf een ‘kloppend’ verhaal, elk denken is nadenksel.
De instrumenten zijn meestal niet gestemd, dan klinken ze samen vals, als een kakafonie.
Muziek gaat over samenklank, zonder afstemming,
geen resonantie, geen harmonie.

Er is geen maatstaf voor toonhoogte, er zijn louter onderlinge verhoudingen.
Hoe creëer je verhoudingen?
Door te luisteren naar de samenklank en mee te resoneren.
In het begin zal het klinken als vals gejank, daarna zal de toonhoogte vanzelf verglijden naar sonore samenklank.

Leven is beven, meeleven is meebeven, luisteren is resoneren.
Afstemming ontstaat vanzelf vanuit het luisteren, het oor stuurt de klank richting resonantie.
Daarna maakt het niet meer uit welke intervallen gebruikt worden.
De instrumens wordt bespeeld door het luisteren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *