De mol had zijn gelovige vrienden uitgenodigd voor een dineetje.
Op het menu stond een appel.
Om het gesprek op gang te brengen, stelde de mol
de appel voor aan zijn gasten als ‘de appel der kennis’
waar ze samen van zouden gaan eten.
Laten we eerst de vraag stellen: wat is deze aarde?

De aarde is van god, zei de mol om te beginnen.
Welnee, god is van aarde, sprak de aardworm.
Onzin, ageerde de regenwurm, god is van water.
Flauwekul, god is van hout, riep de houtworm.
Waanzin, schreeuwde de boekenwurm, god is van papier.

Hoe komen jullie daar nou bij? fluisterde de appel zacht.
Jullie moeten wel met bewijzen komen.
Het gezelschap viel stil.
God is van ruimte, sprak de appel.
De gangen in mijn lijf zijn getuige.
Ik heb god wel in de gaten, kijk zelf maar.

De wurmen en wormen gingen om de beurt bij de appel naar binnen.
Stukje bij beetje werd de appel hol gegeten.
Het bezoek was zeer voldaan over de avond.
Alleen de gastheer had nog honger, en at zijn kronkelende gasten op.
Het smaakte goddelijk.