‘Moeder natuur kijkt naar zichzelf, ze kijkt overal.
Ze kijkt overal dwars doorheen.
Overal ziet ze haar eigen huid van wereldweefsel’ Eberhard Wülfling

Volgens de televisionair zou de televisie de mens een bredere kijk op de wereld geven, door juiste informatie, de juiste beelden door te geven.
Maar de breedte moest het vooral van de lengte hebben.
De kijker zo lang mogelijk aan de buis kluisteren werd een doel op zich.
De juiste informatie werd al snel amusement om beter in slaap te komen.
Kwantiteit werd een bewijs voor kwaliteit.
Wie de hoogste cijfers haalde had gewonnen, succes werd synoniem met goed en waardevol.
De blik van de kijker moest gevangen worden en gevangen blijven.
De wilde explorerende blik werd gedomesticeerd.
Wie zapte dacht vrij te zijn om ieder moment weer iets anders te kiezen.
Maar tv-verslaving bleek geen keuze te zijn, maar een tunnelvisie.

De beste informatie gaf de televisie als metafoor voor de menselijke geest, als spiegel.
Een projectiescherm waarop zowel het mooiste als de grootste bagger te zien was.
Waarbij het heel verleidelijk was om de kaart aan te zien voor het gebied.
TV-realiteit was altijd geregiseerd, geformatteerd, voorgekauwd, zelfs (of beter gezegd juist) als het live was.
Televisie spiegelde de verslaving, het onvermogen om het ding uit te zetten, je mocht niets missen.
Je ontdekte pas hoe immens groot, onvoorspelbaar en multidimensionaal de wereld was als je het ding had uitgezet.
Alsof je wonend in een culinaire stad vol restaurants iedere dag toch weer bij de automatiek een kroketje uit de muur had getrokken.

De computer is net zo’n metafoor, het is alleen nog net iets persoonlijker.
Je bent nu een ‘personal brand’ en vooral een consument.
Het schept de illusie van interactiviteit, maar je weet nooit wie of wat er aan de andere kant zit.
Een robot of een mens die zich voor iemand anders uitgeeft of iemand die echt denkt dat zijn facebookgezicht echt is,
een androïde.
De hele virtuele wereld wil jou bedienen op je persoonlijke voorkeuren, als je maar betaalt en je privacy verkoopt voor toegang tot het netwerk.
Je bent nu een product op de markt, de relatie markt, de arbeidsmarkt, de supermarkt.
Alles is een markt en marketing.
Het geeft je de illusie van macht en sturing, manipuleer je zelf of wordt je gemanipuleerd door marktgestuurde informatie?
Het blijft hoe dan ook manipulatie.

Met de nieuwste metafoor, de mobiele telefoon, heb je je persoonlijkheid altijd bij de hand, je geheugen, je parate kennis, je familie, je agenda, je muziek, je film, je boek, je talloze vrienden, je afkeer en je voorkeuren.
Kortom, je zoekgeschiedenis als een spiegel voor wat persoonlijkheid is.
Wie ben je nu als je batterij plots leeg is?

Ons lichaam is zelf een wereldontvanger.
Wij opereren als zender en ontvanger tegelijk.
Als programmamakers, regisseurs, acteurs schrijven we zelf het script van deze 3-D film.
En de plot van deze onvoorstelbare voorstelling is;

Aan het eind van de markt is iedereen los.