De fabelachtige S.G.

Mijn jeugdvriend S.G. was een fanatiek perfectionist, voorbestemd tot het allerhoogste en het beste.
Van kindsbeen af groeiden we samen op in hetzelfde huis, onze verschillen maakten dat we tot elkaar werden aangetrokken.
Zijn familie was feitelijk bij ons ingetrokken, ongevraagd.
Ik noem hem hier S.G. om zijn privacy te beschermen.
Zodat zijn nabestaanden in de anonimiteit kunnen schuilen.
Zijn drang om tot het uiterste te gaan, maakte hem vatbaar voor manipulatie die hem uiteindelijk fataal werd.

De autoriteiten hadden mijn vriend wijsgemaakt dat het leven draaide om het bestijgen van een ladder en om zo snel mogelijk boven te zijn.
Ze hadden een ladder gemaakt, zó hoog dat hij naar de maan ging.
Nu was mijn kleine vriend van nature heel snel, dus ging het hem makkelijk af de ladder te beklimmen.
S.G. werd wijsgemaakt dat goed altijd nog beter kan.
Dat het snelste en het hoogste het beste is, het hoogst bereikbare.
Om nog sneller te worden, oefende hij dagelijks in een tredmolen.
Later bleek dat hij speed gebruikte.

Het klinkt alsof hij overleden is, maar niemand weet wat er met hem is gebeurd.
Het gerucht doet de ronde dat hij naar de maan ging en daar is gebleven.
Toen aan het licht kwam dat hij speed gebruikte, werd hij zwart gemaakt: men sprak er schande van.
De autoriteiten deden hem in de ban.
Zijn familie schaamde zich zo voor hem, dat ze niet aan hem herinnerd wilde worden.
Het is een triest verhaal.

Hij is veruit de beste muis die ik ooit in een fabel ben tegengekomen.
Hopelijk zien we elkaar nog eens.
In vertrouwen vertelde hij mij ooit echt te hebben geloofd dat de maan van kaas is.
Ik verwijt mijzelf nog altijd dat ik dat idiote idee niet uit zijn hoofd heb gepraat.
Als bevriende huiskat had ik dat toch op z’n minst moeten proberen.

One thought on “De fabelachtige S.G.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *