“A smile is cheaper
than electricity
and it gives more light…”.

zei Shahariar terwijl hij sierlijke arabesken danste.
met zijn armen en handen boven zijn mooie Perzische hoofd.
We liepen ze tegen het lijf op Ikaria. Hij met zijn geliefde uit Keulen.
Shahariar lachte de hele dag en strooide onbeperkt licht in het rond.
Overal op het eiland kwamen we elkaar weer tegen en we vierden.
simpelweg dat we er waren.
Het was een diepe woordeloze herkenning van vier paradijsreizigers

toevallig samen verzeild geraakt.
Het is zeker dertig jaar geleden, maar Shahariar lacht nog steeds.
in ons hart en geeft blijvend licht.
Bij ons afscheid zong hij uitbundig dansend:
‘Far, far away!’ van Demis Roussos.
De enige popster destijds in Teheran.