Fascinatie

John Cage heet componist te zijn, maar componeert geen muziek; dat laat hij de I Tjing doen door bij elke muzikale beslissing met drie muntjes te gooien.
Met uiterste precisie hanteert hij de cijfers die eruit voortkomen.
“Ik ben gefascineerd door cijfers,” zegt hij, “dat komt omdat ik ze niet begrijp.”
Dit is een mooie definitie van fascinatie: iets fascineert je, omdat je het niet begrijpt.
Je houdt van je geliefde omdat je haar niet begrijpt, het mysterie blijft.

Fascinatie betekent: begoocheling, betovering waardoor je iets niet goed kunt zien of doorzien.


Wat bedoelen we met ‘begrijpen’?
Volgens mij is de taalwereld een voorlopige afspraak bij gebrek aan een definitieve.
We geven iets een naam en die namen clusteren we tot begrippen.
Als we vervolgens die begrippen hanteren, denken we iets te begrijpen.
In feite begrijpen we enkel het afgesproken begrip en bevestigen nogmaals die afspraak.
Van inzicht is geen sprake.

Wat de wereld wezenlijk is, valt niet taal te vatten.
Taal kan immers in het beste geval alleen verwijzen naar het zijn.
We hebben taal, maar we zijn veel meer dan dode letters.
Taal verandert constant.
Hetzelfde woord krijgt een andere betekenis, hetzelfde ding krijgt een andere naam.
De taalwereld valt niet samen met ‘de wereld’.
De echte wereld is niet van taal.
Het rare van het mensdier is dat hij de taal vaak aanziet voor ‘de wereld’.
Een dier zal dat niet overkomen: dierentalen zijn congruent met de oorspronkelijke natuur van het dier.
Lichaamstaal, vogelzang, geur etc.

Wat valt er te begrijpen aan bovenstaande afbeelding?
Is naamgeving begrijpen?
Is vergelijking begrijpen?
Het ligt voor de hand dat de aanname dat alles te begrijpen zou moeten zijn, de oorzaak is van al onze fascinaties.

Ik begrijp werkelijk nergens niets van.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *