StopMotionsynopsis

De oude man herleest het geliefde boek bij zijn antieke leeslamp. Zijn huisvlieg leest genoeglijk met hem mee, kruipend over de pagina. Alsof hij woordjes aanwijst en zich soms pootjewrijvend lijkt te verkneukelen over een mooie zinspeling. De man meent op te merken dat de vlieg met z’n zwarte gezichtje regelmatig naar hem opkijkt om een blik van verstandhouding uit te wisselen. De man blaast de vlieg van de tekst af waarna het insect in een boogje landt op het ezelsoor.
De aandacht van de man dwaalt af naar zijn vertrouwde zwarte huisgenoot die hem inmiddels dierbaar is geworden en Gregor is gaan noemen. Het oude verhaal dat hij steeds weer met plezier herleest blijft hem fascineren…over een hoofdpersoon die zich in het begin van het boek terug trekt in zijn grootvaders hoed en daarmee op magische wijze een baarmoeder binnengaat die op een met scharlaken fluweel gecapitoneerde wachtkamer lijkt.
De hoed hangt intussen verlaten aan de kapstok. Daar, in de barende hoed beleeft hij vele vorige levens. Levens die hem schetsen waarom hij tot nu toe steeds opnieuw geboren is:
Zijn eerste leven was het mooist, dus wilde hij opnieuw, het volgende was wat minder, dus wilde hij beter. Het daarop volgende was zo slecht dat hij het wilde goedmaken. Dan wilde hij weer persé niet herboren, dan wilde hij weer al te graag om de verkeerde redenen. Elk hoofdstuk een leven…wat een boek. Reeksen levens met talloze avonturen en impressies. Uiteindelijk was zijn voorlaatste leven zo neutraal en nietszeggend geweest dat hij het voor gezien wilde houden. Maar daarvoor moest hij eerst terug de hoed in, om de vele levensverhalen tegen de tijd in terug te herleven. Voor hij hem aan de kapstok kon laten hangen. Overdag zat de hoofdpersoon braaf op kantoor om zich van taken te kwijten, ‘savonds zocht hij gretig de omvatting van de hoed weer op.

Deze ene zin: ‘Hoezo, geen weg terug? Er is alleen maar een weg terug’ , bleef maar doorzingen in de ziel van de lezer.
De oude man vraagt zich af waarom dit verhaal hem zo blijft boeien. Hij verwacht geen antwoord van de vlieg. Maar Gregor aarzelt niet en vliegt zijn gehoorgang binnen en begint met een kleine schorre stem in vervoering te vertellen:
“Ik ben maar een vlieg die met je meeleest en meeleeft. Maar ik kan je aanbevelen om als vlieg terug te komen. Je komt achter alle geheimen. Je vliegt door sleutelgaten. Je luistert alle gesprekken af. Nooit betaal je toegangskaartjes. Je leest alle boeken mee met lezers die jouw smaak hebben. Je eet mee met de heerlijkste gerechten. Ik ken geen rijker leven dan dat van de vlieg die niets heeft. Het leven is zo licht en luchtig met een vlieggewicht. En ben je even moe? Dan laat je je opeten en wordt je de volgende dag herboren als vlieg”

De oude man legt het dierbare boek in zijn schoot, wegdommelend in een hazeslaapje.
De vlieg zit op het lichtknopje van de warme lamp.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *