Folder

De reisbestemming was plotseling vertrokken. Het was niets voor haar om zo impulsief te handelen. Maar het gebeurde…ze moest en zou…weg.

De reizigers kwamen ontgoocheld aan op de lege gerafelde plek. Het geliefde vakantieoord had zich uit het landschap losgescheurd en was op de fiets vertrokken richting de Noorderzon.
(bestemmingen verplaatsen zich liefst per fiets, dit weet vrijwel niemand, daarom vermeld ik dit hier maar even)
De reisbestemming was het toerisme zo moe. Spuugzat om de hele dag door verveelde blikken te worden aangestaard, te worden vergeleken met andere bestemmingen, tot vervelens toe te worden bewonderd…

(weet niemand dan hoe vervelend bewonderd worden is?… alleen fotomodellen schijnen dat te weten, gezien hun wezenloze blikken)

Elke dag weer bevallig poseren, voor de foto in hun plakboek alsof je alleen maar een decorstuk bent in de musical die toerisme heet?
Busladingen toeristen werden afgezet bij het gat dat de verdwenen bestemming had achtergelaten. Waar was de betovering uit de folder? Opeens voelden ze zich meer vluchteling dan vakantieganger.

Aan de andere kant van de wereld waar de Noorderzon flauwtjes scheen was er eveneens een onverwachte drukte.
Talloze bestemmingen van over de hele wereld hadden dezelfde vlucht ondernomen. Als ontheemde oorden stonden ze daar met al hun bezienswaardigheden op hun bagagedrager gebonden rondom de Noorderzon.
De Noorderzon had een vertrokken gezicht en toonde geen enkele interesse in de bezienswaardigheden.
Eigenlijk was dit precies waar de bestemmingen zo naar hadden verlangd….
een leven zonder buitenkant.
Ze hadden hun eindbestemming bereikt, hun functie was voortaan vacant.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *